gemeentebegroting van Egmond aan Zee door de Gedeputeerde Staten van
Noord-Holland afgekeurd omdat het gemeentebestuur had geweigerd een
extra belastingverhoging voor de zwaar onder de crisis lijdende bevolking
door te voeren. Veel Egmondse vissers werkten op de IJmuidense vloot maar
tussen de twee wereldoorlogen raakte ook IJmuiden in verval. Met de visserij
ging het niet goed en steeds vaker legden de vissers het werk neer. Als de
reders de collectieve arbeidsovereenkomst opzeggen en een loonsverlaging
van 15 procent voorstellen, kondigt de IJmuider Federatie op 3 januari 1933
een grote visserij staking aan. De staking, die tot 11 juli duurt, is de langste
ooit in de visserij en markeert ook het dieptepunt van de crisisjaren. In 1936
breekt opnieuw een staking uit en ditmaal komen de vissers als winnaar uit
de strijd. Het wordt echter een overwinning die nauwelijks winst oplevert. De
prijzen voor land- en tuinbouwproducten stonden fors onder druk hetgeen in
een agrarische gemeenschap als de Egmonden ook duidelijk merkbaar moet
zijn geweest. Het nationaal-socialisme met z'n beloftes voor een betere tijd,
steekt overal de kop op. Heel wat boeren, vissers en fabrieksarbeiders die
naar betere tijden verlangen, zijn er gevoelig voor. Inmiddels was in 1934
ook het tramlijntje van Egmond aan Zee naar Alkmaar opgeheven. Concur
rentie van de autobusdienst maar ook het feit dat men vanwege de crisis
minder had te besteden lag hieraan ten grondslag.
Afb. 14 Werkverschaffing in 1932 (ergens in Nederland)
28 Geestgronden, 22 (2015), nr. 1
