Afb. 4 Redder Kaan in de hal van de Prins Hendrik Stichting
De kok Willem Nije heeft zichzelf in de kombuis al verzorgd. Terwijl zijn
klanten zich tegoed doen, gaat hij wat zonnen.
"Hoe is het leven in de stichting, kok?"
"Gaat wel", zegt hij. "We zijn aan boord verwend geraakt. Ik heb in deze
oorlog nog gevaren. Alles even best. Nu ben ik te oud. Dan mag je niet meer
varen. Als ik het over kon doen, ging ik zo weer naar zee. Een mooi leven en
je ziet wat van de wereld. Gelukkig heb ik nog werk. Je hebt dan wat meer
zakgeld, al is het moeilijk om van de hoge gage in oorlogstijd over te gaan
op de vijfentwintig gulden per maand hier.
Al die oude zeelui, ze hebben iets weg van gekooide vogels, hoewel ze vrij
kunnen gaan en staan waar ze willen. Het is, omdat ze de zee niet meer op
gaan en geen schip meer onder hun voeten hebben.
Geestgronden, 21 (2014), nr. 2/3 53
