rekje van de weegschaal geplaatst en met een schep werd het artikel in de
zak gestort tot het gewenste gewicht was bereikt. Een kunst vond ik het,
dat mijn moeder de puntzak zo wist dicht te vouwen dat er vervolgens
niets meer uitmorste. Ook een stuk kaas kon ze zodanig afsnijden dat ze
het gevraagde gewicht vrij dicht benaderde ("Mag het iets meer zijn?").
Ik ruik nog de Meester rookworsten die, met stro bedekt, in grote platte
kartonnen dozen werden aangeleverd. Heel gewoon was ook het vullen
van lege flesjes Eau de Cologne of het vette en veelal niet aan te pakken
flesje Maggi aroma.
Ik herinner me de 'zoute punten', geliefd bij de kinderen die met St. Maarten
kwamen zingen, en de boerderijdrop van Faam, de koetjesreep, de toffees,
de gekleurde hartjes, zwart op wit en de vele andere in glazen stolpflessen
ondergebrachte soorten snoep. Ook wist je toen precies (en ik weet het in
grote lijnen nog) wie welk merk sigaren, sigaretten of shag rookte en wie
bij ons pruimtabak kocht.
Boodschappen doen bij de collega-winkeliers was een ongeschreven wet.
Als ik er op uitgestuurd werd kreeg ik te horen bij welke slager, bakker
enz. ik ze halen moest, want ze waren nagenoeg allemaal 'op de winkel'.
De ene week vlees of vleeswaren halen bij (oom Wim) Stuifbergen, de
week daarop bij Wous Groot; deze week brood van Aelbers, volgende
week van Joop Baltus enz. Dus altijd even horen waar je ze haalde.
De Winkelsluitingswet zag er in de jaren '60 heel anders uit dan nu.
Geopend van maandag tot en met zaterdag van 8.00 tot 12.30 en van 13.30
tot 18.00 uur. Op dinsdagmiddag was de winkel na 12.30 gesloten. Mijn
vader ging op deze vrije middag meestal biljarten of kaarten, meestal met
collega-winkeliers. Na sluitingstijd werd er ook wel eens wat verkocht.
Men kwam dan achterom. "Moeder heeft onverwachts visite gekregen, dus
graag een pak koffie DE roodmerk en een half pond allerhande graag. Kunt
U het even opschrijven bij de rest in het (winkel)boek?" Even over het
winkelboek. Zo'n lang gelinieerd boek waarin werd genoteerd wat nog
betaald moest worden. Er waren klanten die op het eind van de maand
betaalden. Mijn vader bezocht ze dan en inde het nog openstaande
bedrag. Ook kwam het voor dat er even, wegens omstandigheden, niet
kon worden betaald. De rekening liep dan nogal eens op en dan werd er
in termijnen betaald.
Geestgronden, 21 (2014), nr. 1
19
