Afb. 10 De schrijver van dit artikel met zijn ouders in 1960 voor de winkeldeur.
Historisch archief Jos Hof.
Een grote stap vooruit in het bezorgen was de in 1960 aangeschafte Berini
M27 brommer, nu met mand achterop. De strenge winter van 1962-63
was een (lange) periode waarin de boodschappen op een zelfgemaakte
slee naar de bezorgklanten werden gebracht. Ook in de strenge winter
(met veel sneeuw) van 1947 werd dat al op deze manier gedaan. Het liefst
bracht ik zelf de boodschappen naar onze klanten in het dorp i.p.v. in
de 'buitenwijken'. Niet zozeer vanwege de afstand, maar ook omdat ik
wist dat je bij sommige klanten in het dorp weieens een fooitje kreeg.
Het bezorgen bij het Karmelklooster vond ik als jochie best wel apart.
In de hal bevond zich een soort carrousel, een draaitableau, waarin je
de doos met boodschappen plaatste. Vervolgens werd deze dan door een
'binnenzuster' naar zich toegedraaid, de boodschappen er uit gehaald en
dan het geld weer naar je teruggedraaid. Heel mystiek. Later werden de
boodschappen in ontvangst genomen door een van de drie 'buitenzusters'
Gabriël, Michaël of Rafaël. Met het bezorgen bij boerderijen, waar een,
of soms twee forse en vooral waakse honden liepen, had mijn vader nooit
last. Met altijd een stuk of wat biskwietjes op zak, kregen de honden,
die hem al bij het hek tegemoet kwamen, altijd een traktatie. Naast het
Geestgronden, 21 (2014), nr. 1
17
