Anekdotes
Dieter kan uren vertellen wat hij allemaal meegemaakt heeft in al die
jaren op de rondvaartboot. Er komen zoveel verschillende mensen en dan
gebeurt er altijd wat.
"Eén keer was er een groep jongelui, een man of tien, waarvan er één kort
daarna in het huwelijksbootje zou treden. Het was een soort vrijgezellenfeest
en de groep had bedacht dat het leuk zou zijn om de boot voor een uur af te
huren en met champagne en hapjes een rondvaart te maken. Zij betaalden
gezamenlijk 100,-, maar de vrijgezel werd vrijgehouden. Maar er waren
ook toeristen die mee wilden en dat mocht natuurlijk niet. Dieter zei tegen
één van de moeders die met haar kinderen tevergeefs mee wilde voor de
grap: "Als u ook 800, betaalt mag u ook een uur de boot voor u alleen".
Toevallig was de aanstaande echtgenote van de vrijgezelmet haar vriendinnen
aan komen lopen om even te kijken. Toen zij dit hoorde ontstak zij in grote
woede en begon te schreeuwen tegen haar aanstaande echtgenoot hoe hij het
in zijn hoofd haalde zoveel geld uit te geven, terwijl ze zo gespaard hadden
voor de bruiloft.
Anekdotes zijn er genoeg volgens Dieter: "Een keer voeren we langs een
garnalenkotter. De bemanning wenkte ons en zeiden dat ze trek hadden
in een ijsje. We zijn toen naar de kant gevaren en hebben vier Magnums
gekocht en naar die kotter gebracht. Als dank kregen we een enorme zak
gekookte garnalen mee", vertelt Dieter lachend. "Hebben we aan boord
garnalen zitten pellen". En verder: "Ach weet je wat het is, je moet er zelf
ook iets van maken. Eén keer, toen Bernard Harms meevoer hadden we een
grote landkaart meegenomen en zat Bernard achter in de boot aanwijzingen
te geven hoe we moesten varen. Het was natuurlijk onzin, maar sommige
mensen geloofden dat het serieus was en wij hadden de grootste lol."
Vorig jaar nog hadden we twee vrouwelijke journalisten aan boord. Ze
gingen langs de hele Noordhollandse kust om een artikel te schrijven in de
Alkmaarsche Courant en vroegen of ik wel eens wat meemaakte. Ik had niet
zoveel tijd om uitgebreid te praten en zei dat dat nauwelijks het geval was.
Nadat de journalisten uitgestapt waren en we voor de volgende rit op zee
zaten brak er een enorme wolkbreuk uit. Het was één grijs gordijn wat over
ons heen kwam en je kon geen twee meter ver kijken. Toen dacht ik nog even
aan die journalisten.
Geestgronden, 20 (2013), nr. 2/3
47