scheepsbemanningen verdwenen, soms zonder een spoor na te laten.
Een grote ramp voor het kleine Egmond, waarbij haast iedere familie
betrokken was. Je zou kunnen zeggen, dat de mensen in vissersplaatsen
een zwaarder leven hadden dan de boeren een eindje verderop. Daar
kwamen de mannen en jongens na het werk op het land 's avonds gewoon
thuis en de risico's van hun beroep waren een stuk geringer. Wel werd
iedereen getroffen door de diepe crisis rond de jaren dertig en daarna
kwam de oorlog.
Voor de eeuwigheid
Roeland Koning hoorde in de jaren twintig en dertig de verhalen van
de oude Egmonders die voor hem poseerden en wist hun bewogen leven
met krijt en penselen uit te drukken. Zonder dat was er vrijwel niets van
ze overgebleven. We mogen de kunstschilder wel dankbaar zijn, dat hij
deze Derpers voor de eeuwigheid heeft vastgelegd. Ze vertegenwoordigen
een dorp dat veel geleden heeft. Het staat op de gezichten te lezen. Hier
volgen de meest geportretteerde mensen, met hun echtgenoten, die soms
ook op een schilderij voorkomen.
Afb. 9 Antje Wijker en
Pieter de Groot met op de
schoorsteenmantel twee z.g.
Lerwick-hondjes, souvenirs
die een zeeman vaak
meebracht uit Engeland of
Schotland. Foto collectie
fam. Gravemaker-Dekker
55
Geestgronden, 20 (2013), nr. 2/3
