Ze maakten grote veranderingen mee door de teloorgang van de visserij
vanuit Egmond en het opkomende toerisme. Doordat IJmuiden in 1876
een zeehaven werd voor grotere schepen, zagen veel ouderen hun kinderen
naar IJmuiden en andere vissersplaatsen vertrekken. Er kwam een
spoorverbinding in 1904 die dertig jaar later al weer verdween. Vervolgens
waterleiding en enkele jaren later elektriciteit (knoppieslicht) en zelfs hier
en daar telefoon. Rond de eeuwwisseling veranderde Egmond sneller dan
ooit.
Afb. 8 'Terug van bramen
zoeken', Olieverf, bijna le
vensgroot, 1927. Aris Krab,
Cor(?) Heere en Antje de
Groot-Wijker. Particulier
bezit in Egmond aan Zee.
Foto Geijan Zwaan
Een zwaar leven
Wat bleef waren de gevaren van de zee en de onzekerheid over het lot van
de vissers die nog geen verbinding hadden met de wal. Elke familie had
vanouds mannen en zonen verloren door stormgevaar. Daar kwamen
in de jaren rond de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) de drijvende
mijnen bij. Meer dan 100 Egmonders kwamen om in die tijd 3). Hele
54 Geestgronden, 20 (2013), nr. 2/3
