Begin 2009 stuitte Martijn Mulder bij toeval op een wonderbaarlijk verhaal. Een
verhaal rond één van de meest opzienbarende moordzaken, die heel Nederland
meer dan tien jaar in haar greep hield. Deze vooroorlogse geschiedenis van moord,
oplichting en tenslotte verraad is, nu bijna 100 jaar later, totaal in de vergetelheid
geraakt. Behalve bij een op 30 juli 2009 overleden ras-Egmonder: Siem Genet van
de brandstoffenhandel en later het tankstation, eerst in Egmond aan Zee, later in
Egmond aan den Hoef. Wat precies de connectie is tussen een Amsterdamse moor
denaar en een klein vissersdorp in de duinen schetst hij in onderstaand verhaal.
Martijn Mulder
DE ZAAK MUYLWIJK EN HET VERDWENEN VILLADORP
Inleiding
Siem Genet woonde jarenlang naast mijn ouderlijk huis aan de
Egmonderstraatweg en in de laatste jaren van zijn leven ging mijn moeder
regelmatig eens langs om een praatje te maken. Siem, zoals bijna alle
ouderen, praatte graag over vroeger. Zijn goede geheugen voor namen en
feiten was opvallend en dit zou nog goed van pas komen. Tijdens een van
de gesprekken ging het over wat ik en wellicht vele Hoevers kennen als het
Kop en SchotelduinDit is het hoge duin ten noorden van de blauwe paal,
precies op de grens tussen Derp en de Hoef, die vanuit de Hoef gezien de
dubbellaagse vorm heeft van een kop en schotel.
Volgens Siem Genet heette dit duin het 'VilladorpduinHet was namelijk
ooit de bedoeling geweest er een groot hotel op te bouwen en had het duin
die gekke, dubbellaagse vorm, omdat er een toegangsweg rondom het duin
naar de top afgegraven was. Terloops voegde hij toe dat het hele project
uiteindelijk niet door was gegaan, omdat de man die het wilde bouwen
opgepakt werd wegens moord. Nadat ik mijn moeder had gevraagd hier
eens over door te vragen en misschien een naam te ontfutselen waarop ik
verder zou kunnen zoeken, kwam er in de daarop volgende dagen een stukje
belangrijke informatie naar boven. De vermeende moordenaar kwam uit
Amsterdam, en zijn naam..?
"Muylwijk", zei Siem Genet na kort nagedacht te hebben.
Helaas overleed Siem korte tijd later en werd duidelijk dat ik het met deze
informatie zou moeten doen. Ik kon bijna niet geloven dat iemand na al die
tijd zo'n naam zomaar zou onthouden en begon steeds meer geïntrigeerd
39
Geestgronden, 19 (2012), nr. 2/3
