Na zeven kwartier arbeid viel de hoofdprijs ten deel aan twee jongens
die, hoewel ze in het geheel geen familie van elkaar waren, allebei Zwart
heetten. Op bevel van enige comitéleden moesten zij hun werk direct staken
om fotografen en filmoperateur gelegenheid te geven hen te vereeuwigen.
Hoewel het huilen hun nader stond dan het lachen, moesten ze toen met blijde
gezichten, vanwege de film, doorgraven, totdat de hele kist blootgelegd was.
Deze werd nu vervolgens officieel geopend en het document, dat recht gaf
op honderd gulden, werd hun overhandigd en een beetje bleek om de neus
werden zij in triomf, met de muziek voorop, het strand rondgedragen.
Afb. 12 Oude lieden zowel als kinderen waren verbeten aan het graven, allen
aangetast door eenzelfde goudkoorts, foto Panorama
Het was de eerste keer dat een dergelijke wedstrijd werd georganiseerd in
Nederland, vandaar ook de aandacht van Polygoon. Er zouden naar aanleiding
van deze primeur echter nog vele schatgraafwedstrijden volgen, alleen helaas
niet meer in Egmond aan Zee. In de periode erna werd jaarlijks een dergelijk
evenement op de agenda gezet in Callantsoog en later in Groote Keeten, waar
ze dit zelfs volhielden tot beginjaren '70.
56
Geestgronden, 19 (2012), nr. 2/3
