opgenomen met burgemeester Niele van Egmond aan Zee die vertelde dat
achter de speeltuin in Egmond aan Zee een stuk duin lag dat eigendom
was van jonkheer Six uit Bloemendaal. De beheerder van dat privé stuk
duingebied woonde in Egmond aan Zee. Na heel veel besprekingen kreeg
men toestemming voor een wedstrijd en kon het eigenlijke organisatiewerk
beginnen. Eerst werd een begroting gemaakt en daaruit bleek dat het
eigenlijk niet mogelijk was omdat het geld ontbrak. Maar daar vond men
ook een oplossing voor. Op een clubavond werd er onder de aanwezigen
een garantiefonds gevormd om alles toch door te kunnen laten gaan. Bij
verlies moest een bepaald percentage worden betaald; bij winst mocht alles
in de clubkas. Het werd groots aangepakt: "We verleenden toestemming aan
eenieder die met een kraampje op het terrein wilden komen staan om soep,
vis, ijs of dranken te verkopen maar dan wel tegen een vergoeding die in de
clubkas kwam. Ook werden er overal affiches opgehangen en werd er door de
pers veel publiciteit aan dit evenement gegeven. De motorclub wilde er een
groot feest van maken en vroeg het muziekkorps uit Egmond aan de Hoef om
vanaf de vuurtoren in Egmond aan Zee met alle deelnemers achter zich aan
naar het wedstrijdterrein te marcheren. Ook hieraan werd veel bekendheid
gegeven en dat bleek een goede stunt te zijn, want hierdoor kwamen veel
mensen toegestroomd naar het evenemententerrein. Wel hadden we deze keer
de politie ingeschakeld om in de duinen te posten om mensen zonder kaartje
tegen te houden. Onze clubleden liepen rond om zoveel mogelijk kaartjes
aan het toegestroomde publiek te verkopen. Het werd een pracht dag voor
iedereen; de wedstrijden waren erg spannend door de vele losse stukken
duinzand. Na afloop werden er honderden nieuwe helmplantjes door onze
leden gepoot en was iedereen tevreden over dit gebeuren. Dit gevoel nam
nog toe toen op de eerste clubavond de penningmeester aangaf dat er een
leuk overschot in de clubkas was beland aan dit evenement. Daarom besloten
we om dit evenement ieder jaar te organiseren. Het jaar daarop werden er
verbeteringen in de organisatie aangebracht waardoor het garantiefonds niet
meer nodig was. Alleen waren de weergoden de organisatie nu echter niet
gunstig gezind. Alles liep op rolletjes alleen liet de publieke belangstelling
ditmaal veel te wensen over. Toch wilde men doorgaan met de organisatie van
dit evenement. Maar men kreeg opnieuw problemen met instanties die tegen
dit motorgebeuren waren met als argumenten teveel lawaai, schadelijk voor
de wildstand, de helmaangroei en voor de duinen zelf. Uiteindelijk kregen we
na driejaar geen toestemming meer ondanks al onze argumenten(Redactie:
Hier dient te worden opgemerkt dat de Motorclub Alkmaar en Omstreken niet
slechts drie jaar, maar gedurende zeven achtereenvolgende jaren, namelijk
44 Geestgronden, 18 (2011), nr. 2/3
