dat het aantal bezoekers beperkt hield, in 1951 was het zo warm dat veel
mensen hun verkoeling in de nabij gelegen Noordzee zochten. In de duinen
was het gortdroog en warm. Het circuit bestond - hoe kan het ook anders
in de duinen - uit heel los zand en nog eens zand hetgeen de verslaggevers
deed schrijven dat het terrein in Egmond gelijk de Sahara was. In deze
omstandigheden was het voor rijders en motoren bijzonder zwaar. Zo verloor
Van der Kley zijn uitlaatpijp en brak de Assenaar Koops bij een valpartij zijn
stuur. Deze laatste reed, met zijn rechterhand aan de stomp van het stuur door
en klom van een 13e naar een 5e plaats om zowaar in de einduitslag nog als
4e te eindigen. Dit soort voorvallen illustreert toch wel hoe anders het er
destijds aan toeging in vergelijk met de huidige tijd. De journalisten roemden
nogmaals het werkelijk prachtige duinencircuit en noemden het één van de
mooiste in Nederland. De grote winnaar bij de motorterreinwedstrijden is het
publiek aldus de media destijds.
In 1952 opent het verslag in het blad "Motor" met een klacht over de
plaatselijke politie. De politiemannen waren bepaald onvriendelijk en
stuurden op tal van plaatsen het publiek weg omdat het op die punten langs
het parcours te gevaarlijk zou zijn. Volgens de journalist had de politie geen
verstand van zaken want het was volgens hem op de bewuste punten totaal
ongevaarlijk. In 1952 waren er vier races. Junioren en senioren waren nu
ieder onderverdeeld in de klassen 125cc en boven 125cc. De wedstrijden
gingen achtereenvolgens over 10 ronden (junioren 125cc en boven 125cc),
12 ronden (senioren 125 cc) en 15 ronden (senioren boven 125cc). Ook dat
jaar zegevierden weer de bekende namen in de senioren boven 125cc klasse.
Ie Frans Baudoin, 2e J. van Heukelom en 3e Hennie Rietman.
Het jaar 1953 meldt een stijgende publieke belangstelling. Het nu
jaarlijks terugkerende evenement is inmiddels uitgegroeid tot de officiële
Noordhollandse kampioenschappen die ook meetelt voor het nationaal
kampioenschap. Het circuit wordt beschreven als snel vanwege de weinige
bochten maar ook zwaar gezien de vele hobbels en kuilen. Vanaf de duintoppen
kon men ongeveer de helft van het circuit overzien en zo het verloop van de
wedstrijden goed volgen. Ook de microfonist die het geheel van commentaar
voorzag had zijn post bovenop een duintop ingericht.
Het jaar 1954 brengt regen in het Oosten van het land waar straten en pleinen
blank staan maar wonderbaarlijk genoeg straalde in Egmond aan Zee een
heldere zomerzon. De terreinwedstrijden hadden dit jaar meer dan duizend
52 Geestgronden, 18 (2011), nr. 2/3
