De melkboer loopt naar de achterzijde van de kar. Hij tilt zijn pet op en
haalt zijn hand door zijn vijf haren en roept: "Kroig noi wat, iek ben het
kistje met de bel vergoiten, das moi nog nie eerder beurt." De melkboer
vraagt vriendelijk of ik zo lief wil zijn om op alle deuren van de huisjes te
kloppen, want anders weten zijn klanten niet dat hij op hen staat te wachten.
Met tranen in mijn ogen vraag ik aan de melkboer of hij dan niet tegen mijn
tweelingzusje wil zeggen dat ik geen bel had. De melkboer heeft zijn pet
van zijn hoofd genomen en met de pet voor zijn hart belooft hij plechtig dat
hij het nooit tegen Conny zal zeggen. Overal klop ik zachtjes op de deuren
van de zomerhuisjes in de hoop dat niemand mij ziet. Na een uur te hebben
gelopen kom ik terug bij ons huisje. Mijn haar is drijfnat want de capuchon
is door de wind steeds van mijn hoofd gegleden. Conny zit samen met mijn
moeder en Elly achter een kopje thee met een beschuitje met jam. "Ik zag je
in de verte lopen,zegt Conny als ik binnenstap. "Je moet de volgende keer
wel harder met de bel klingelen want ik heb helemaal geen bel gehoord,
gaat Conny verder. "O nee? Nou, dan heb je niet goed geluisterd,zeg ik en
trek mijn natte kaplaarzen en regenpak uit en ga ook aan de tafel zitten.
De volgende ochtend komt de bel langs, Conny houdt hem vast. Na een
uurtje stapt Conny het huisje binnen. "Jij hebt gisteren helemaal niet met
de bel gelopen," zegt ze terwijl ze haar kaplaarzen uit trekt. "Wel waar!" Ik
neem snel een hapje uit mijn beschuit maar kijk Conny niet aan."Nietes!"
zegt Conny. Ze staat nu naast mij bij de tafel. "Jij hebt mij gisteren toch zelf
zien lopen en anders moet je maar een brilletje kopen,zeg ik heel zeker van
mijn zaak. "Ja, ik heb je wel zien lopen maar zonder de bel,zegt Conny. Ze
pakt een beschuitje en smeert er boter op. "Jij hebt gisteren op alle deuren
moeten kloppen," gaat ze verder en ik voel dat een stukje beschuit in mijn
keel blijft hangen. Dat is gemeen van de melkboer, flitst het door mijn hoofd.
De melkboer had nog zo beloofd het niet aan Conny te vertellen. Mijn moeder
schenkt een beker thee voor Conny in. Conny brengt de beker naar haar mond
en zegt terwijl ze mij strak aankijkt: "De melkboer zei vanochtend toen hij
mij de bel gaf: "Zo Carla, vandaag hoef je niet meer op alle deuren van de
hoissies te kloppen want vandaag ben ik de bel niet vergoiten
Bron
'Zand, Zeep Soda verhalen' van Carla Westerbeek-Sikkes o.a. te koop bij boekhandel
Dekker Dekker in Egmond aan Zee.
36
Geestgronden, 18 (2011), nr. 1
