de vraag hoe het dagelijks bestuur van de gemeente tegenover een dergelijk
project stond. Het college bleek welwillend tegenover het plan te staan.
Burgemeester Enno Brommet legde een oriëntatiebezoek aan Zottegem af.
Ook hem viel een zeer gastvrije ontvangst ten deel. Het college van burge
meester en wethouders van Egmond nodigde een delegatie uit België voor
een tegenbezoek uit. Dit tot genoegen van het comité. Zo was het mogelijk
iets terug te doen voor de hartelijkheid die Egmonders in Zottegem ten deel
was gevallen. Op 25 april 1994 was het zo ver. De twee gemeentebesturen
gaven te kennen tot een culturele band te willen komen. Schepen (wethou
der) Hector Petit van Zottegem liet toen wel blijken, dat het voor de Belgen
niet zo makkelijk was een van beide beelden weg te geven of te verkopen.
Ze hebben immers ieder hun eigen historische achtergrond. „Als er iets con
creets van Egmondse zijde tegenover staat, zou het wellicht tot een ruil kun
nen komen", schatte de bestuurder in.
Het comité maakte van de gelegenheid gebruik in de Slotkapel in Egmond
aan den Hoef de vertegenwoordigers van de gemeentebesturen van Egmond
en Zottegem een brochure Standbeeld Lamoraal van Egmont in Egmond aan
te bieden. De publicatie lichtte de doelstelling en de achtergronden van het
streven van het comité nader toe. Bovendien bevatte ze in kort bestek enige
informatie over de persoon waar het in dit geval allemaal om draaide: graaf
Lamoraal van Egmont.
De tekst van de brochure werd in 1995 omgesmeed tot de boekuitgave Het
dubbele beeld van Lamoraal van Egmont, met een minibiografie van de
graaf. De titel verwees naar de positie van de graaf: hij wilde trouw blijven
aan de Spaanse koning en tegelijkertijd de opstandelingen tegemoet komen.
De boektitel was natuurlijk ook bedoeld als knipoog naar de twee beelden in
Zottegem.
Locatie
Zoals eerder opgemerkt hadden de initiatiefnemers het Hanswijk als stand
plaats voor het beeld op het oog. Zij vonden de centrale, open ruimte in het
plan Hanswijk een geschikte locatie. Met het beeld op die plek werd de histo
rie in het hart van het dorp, midden tussen de mensen gehaald. Ruggespraak
met stedenbouwkundige Jan Schuit - de geestelijke vader van het ruimtelijk
concept dat aan het Hanswijkplan ten grondslag ligt - leerde, dat zo'n verti
kaal element, bij het midden van de diagonaal richting katholieke kerk, zeker
niet zou misstaan. Het beeld zou daar zeker tot zijn recht komen.
Beeldend kunstenaar Louk van Meurs adviseerde daarbij wel de sokkel van
5 Geestgronden, 17 (2010), nr. 1/2
