Afb. 24: Hotel de Wereld
Weg uit Wageningen
Bedden werden in de vrachtauto's gelegd, daarop de mensen flink onder de
dekens, want het was 1 October en de nacht was koud. Eén verpleegde had
longontsteking en wij vreesden dat hij deze rit niet zou overleven. Toen de
auto's geladen waren, bleek dat wij alle zieken, invaliden, alle vrouwelijke
verpleegden en de verpleegsters bij ons hadden. Op verzoek van de dokter
gingen de huisknecht en ik mee.
De mensen hebben wel angst uitgestaan. Als er een auto was volgeladen,
werd deze in de straat naast het hotel gereden en moest daar wachten tot
het gehele transport klaar was. Zij stonden daar terwijl steeds het fluiten der
granaten klonk. De meesten gingen hoog over, doch een enkele keer sprong
er toch ook wel een in de buurt.
De Directeur had zich tijdens de samenstelling van het transport niet laten
zien, maar voor wij vertrokken vroeg ik hem er voor te zorgen over een paar
uur, als wij terug zouden zijn, de mensen gereed te hebben voor het tweede
transport. Toen wij vertrokken was het twaalf uur in de nacht en er was een
heldere maan. In de lucht waren vliegtuigen, die de toegangswegen naar Wa
geningen bewaakten. Snelle jagers, en dat zij raak konden schieten hadden
wij al gezien. Wij hadden over de wagens vlaggen gelegd met het Rode Kruis-
embleem en bovendien de Nederlandse driekleur over de voorste auto.
56 Geestgronden, 17 (2010), nr. 1/2
