vallen hard te lopen en tijdens de aanval dekking te zoeken achter een boom
of in een der dekkingsgaten, die overal langs de weg waren gegraven. Er
waren zes vliegtuigen die om de beurt tot de aanval overgingen, dus de tijd,
dat men kon lopen was maar kort. Toen ik op een moment in een dekkingsgat
was gesprongen sloeg vlak bij mij een scherf in de straat. Even later wilde ik
de scherf oprapen maar het was heet. Ik wikkelde het ding in mijn zakdoek
en bereikte ongedeerd met mijn souvenir hotel "Belvedere"De aanval was
afgelopen, maar men had daar heel wat angst uitgestaan en men was blij dat
ik weer terug was. Ik liet de raketscherf zien, maar deze was in een ogenblik
verdwenen. Zeker ook een souvenirjager.
Maar mijn souvenir is niet het enige wat verdwenen is. Ook zoek is een var
kenskarbonade van een half pond. Wat was namelijk het gevalEen der
portiers, dezelfde wiens familie in bijlen handelde, had op de een of andere
manier een dikke varkenskarbonade weten te bemachtigen en was deze op
het moment van de luchtaanval in de keuken aan het braden. Toen de aanval
was afgelopen was zijn karbonade ook weg. Ik opperde de veronderstelling
dat de luchtdruk de dader was geweest en lange tijd nadien was het woord
karbonade voor hem een reden om in woede uit te barsten. Zo konden wij
tussen alle angst en zorg toch nog even lachen
Hotel Belvedere in de vuurlinie
Donderdag 27 september 1944: Een dag die niet licht zou worden vergeten
door de bewoners van hotel "De Belvedere"
Ons hotel lag op een snijpunt van rechts huize Belmonte waar zich een
autopark van de Duitsers bevond met in het midden hotel "De Wageningsche
Berg", volgeladen met munitie, en links de watertoren met zijn vuurleider.
Op deze avond zouden de troepen aan de overkant met deze objecten afre
kenen, maar dat wisten wij nog niet. Het zou ons in de loop van de avond en
nacht echter wel duidelijk worden gemaakt.
Het is des avonds halfzeven en één der zusters heeft mij gevraagd haar even
te helpen met de bedden der verpleegden die in de serre slapen van de ramen
weg te zetten, omdat indien er in de buurt een granaat zou springen, door het
rondvliegende glas het leed niet te overzien zou zijn.
Plotseling glasgerinkel en vlak bij ons sloeg een projectiel in één der bedden;
wij stonden verstijfd en verwachtten dat het zou exploderen. Dit gebeurde
echter niet. Wel steeg er een dikke verstikkende walm uit het bed en de matras
vatte vlam. Met zand, dat wij al dagen hadden klaar staan werd het brandje
geblust. Het projectiel bleek een nevelgranaat te zijn.
Het heeft een doorsnede van ongeveer 10 cm. en bevat een buis die bij aan-
5Q Geestgronden, 17 (2010), nr. 1/2
