waar o.a. een deputatie van de Stichting bij de teraardebestelling aanwezig
was. Ook bleek daar aanwezig de N.S.B.-voorzitter die voor deze gelegen
heid zijn N.S.B.-driehoekje had verwisseld voor de orde van Oranje-Nas-
sau. Daar ik bericht had ontvangen dat ik op de dag der begrafenis één der
Regenten kon verwachten, ter controle van kas en administratie, was ik niet
meegegaan naar Deventer en toen de aandacht van de bezoeker meer de
woonruimte van de Directeur betrof dan de administratie, begreep ik met de
nieuwe Directeur kennis gemaakt te hebben.
NSB directeur
Half april 1944 deed het nieuwe directeurs-echtpaar zijn intrede. Mijnheer
getooid met de driehoek en mevrouw met het insigne van de National So
cialistische VrouwenorganisatieBeiden bleken al gauw felle N.S.B.-ers te
zijn. Daar ik er niets meer voor voelde direct onder zoyn chef te dienen en
binnenkort moeilijkheden voorzag, die ook niet zijn uitgebleven, en mij er
gens in Nederland een adres was aangeboden, vroeg ik een dag verlof voor
familiebezoek in Rotterdam, maar ging in plaats daarvan naar Amsterdam
naar één der heren van het oude bestuur, met het verzoek mij vergunning te
geven dat ik mijn ontslag nam. Het leek mij onmogelijk samen te werken met
iemand van de nieuwe orde.
Men verzocht mij echter zolang mogelijk in functie te blijven, omdat na af
loop van de oorlog toch iemand tot nader order de leiding van de Stichting
op zich moest nemen. Ik beloofde te blijven zolang dit mogelijk was, hoewel
ik later wel eens heb gedacht Wat ben ik eigenlijk begonnen!
De slag om Arnhem
17 september 1944. Begin van de Slag om Arnhem.
Het was een mooie zondagmorgen met een stralend zonnetje. Men zou bijna
de oorlog vergeten, als niet grote formaties bommenwerpers over ons heen
waren gekomen, richting Z.O. - N.W. Dit waren de eskaders die, zoals we
later hoorden, de vliegvelden bombardeerden, om op die manier de luchtlan
ding, die des middags begon, veilig te stellen.
Ik bevond mij buiten het hotel en stond dat drukke luchtverkeer te bekijken
toen plotseling een gedeelte van een eskader afzwenkte, in de duik ging en een
bomtapijt afwierp. Men zag de bommen bij het afwerpen als kleine figuurtjes,
schitterend in de zon en daarna hoorde men ze gierend naar beneden komen.
Ik had hetzelfde gezien in Den Helder en Haarlem en wist dat er maar één
ding te doen was: "liggen"Valt een bom dichtbij dan is het afgelopen maar
bij bommen die wat verder vallen is men in elk geval wat meer beveiligd te-
Geestgronden, 17 (2010), nr. 1/2 43
