hier weg komttelkens waren er weer die geen afscheid wilden nemen van
vaak de meest onbetekenende snuisterijen.
Eindelijk zat alles prinsheerlijk in de trein en hieraan zou men later nog
wel eens denken als men midden in de nacht, tijdens stromende regen op
open vrachtwagens ergens in het donker staat te wachten tot het konvooi is
gevormd en men steeds het gehuil van de granaten hoog door de lucht hoort
en enige van deze onplezierige dingen dicht in de buurt hoort inslaan. Deze
liggen dan zogenaamd 'te kort' maar leuk is het niet om in de buurt te zijn.
Toen de trein in Amsterdam aankwam was daar één van de heren Gedele
geerden, die een praatje met de mensen kwam maken en informeren of alles
in orde was. Door het Rode Kruis werd koffie en koek verstrekt dus de zaak
was dik in orde.
In Arnhem stonden weer bussen te wachten en de mensen werden nu vervoerd
naar Oosterbeek waar voor een warme maaltijd was gezorgd. Vervolgens
begon een eindeloze rij vrachtwagens de bedden, meubelen en andere zaken
te lossen. Allen die niet tot de verpleegden behoorden, bijgestaan door de
portiers, repten zich om alles hand over hand door te geven. Daar wij lijsten
hadden gemaakt van de kamers en de etages waar deze liggen, ging alles snel
in zijn werk. Op de etages stonden de portiers met de lijsten en fungeerden
daar als verkeersagent. Met het in elkaar zetten van de ledikanten en het
opmaken van de bedden was nog een vrij lange tijd gemoeid, maar het slot
was dat om tien uur elke verpleegde in zijn eigen bed lag. Wij waren allen
doodmoe maar niet weinig trots op deze prestatie.
De onzekerheid
Tussen 9 december 1942 en 10 april 1943 bereikte ons zes keer, hetzij langs
officiële of vertrouwelijke weg een mededeling van: ontruimen of: "mo
gen blijven"doch op 10 april kwam dan toch het officieel bericht van het
evacuatiebureau in Den Haag, dat wij "De Bilderberg" moesten ontruimen
omdat de Duitse weermacht het hotel nodig had.
Vertrek naar Wageningen
Op 16 april werden ons twee hotels aangewezen, gelegen boven op de Wa-
geningse berg. Een hotel, met dezelfde naam "De Wageningse Berg", lag
aan de Rijnkant. Hotel "Belvedere"eigenlijk een klein zomerhotel, lag aan
de weg Renkum-Wageningen. Het was weer hetzelfde liedje: passen, meten,
indelen vergeten groepen, weer opnieuw indelen, mopperen, te nauw en te
klein, maar iedereen kwam onder dak, al was het al weer meer bekrompen
dan in "De Bilderberg"maar dat zou later nog wel erger worden.
3g Geestgronden, 17 (2010), nr. 1/2
