en het dagelijks bestuur was in handen van een Vader en een Moeder'. De
bewoners werden verpleegdengenoemd, het waren oud-zeelieden zonder
enig inkomen. Ze hadden allerlei verplichtingen en beperkingen en konden
gestraft worden als ze zich niet aan de regels van het huis hielden. Zo kon
hun zakgeld ingehouden worden of mochten ze hun kamer niet uit. Dit tekent
voor een belangrijk deel de sfeer in die tijd, de verpleegden werden als on
mondige zielige oude kinderen' gezien. Dit beeld verandert maar langzaam
over de jaren en zoals we in het vervolg van het verhaal zullen zien wordt
zelfs in de Tweede Wereldoorlog nog gestraft.
In de beginjaren was het voor de Regenten moeilijk om de deuren van de
Stichting open te houden, het aantal bewoners nam maar langzaam toe. Maar
door het actieve beleid nam de bekendheid van de Prins Hendrik Stichting
flink toe. Hierdoor was de Stichting in staat om meer financiële giften te
vergaren en groeide het aantal bewoners van 33 in 1885 tot 190 in 1895.
Hierdoor moest het gebouw in deze periode een groot aantal keren verbouwd
worden, maar in 1884 werd het besluit genomen, na het krijgen van een grote
gift, om tot nieuwbouw over te gaan.
;gmorscJ aan Zee
Afb. 19: De Prins Hendrik Stichting die gebouwd is in 1895 (Foto: Jonker)
Geestgronden, 17 (2010), nr. 1/2 33
ft. Pri
