komt het ook in de krant. De Jong houdt er het goede gevoel aan over dat hij er als vuurtorenwachter aan heeft bijgedragen om vader en zoon het leven te redden en dat het zin heeft om de kustwacht op de toren te behouden. Maar de overheid heeft daar geen boodschap aan en wil juist bezuinigen. Afb. 22 Het bordje dat bij de vuurtoren stond, hangt nu in de tuin bij de Jong (foto Carla Kager) Einde van de kustwachtpost Egmond De kustwacht wordt van de Marine overgeheveld naar het ministerie van Verkeer en Waterstaat. Eindjaren zeventig komen de eerste berichten al door dat verschillende kustwachtposten worden opgeheven. Jaap mag geen vaste krachten meer aannemen en voert een eenzame strijd met de instanties. Zelfs de gemeente Egmond heeft geen belangstelling. Alleen de directeur van de KNZHRM van der Zweep steunt hem en ook zijn dochters Janneke en Silvia. De laatste helpt haar vader om de vele argumenten om de kustwacht te behouden, uit te typen. De torenwachter kan immers vijftig kilometer ver kijken. Radar kan niet zien of een schip in nood is en kleine bootjes hebben al helemaal geen apparatuur aan boord. Silvia zou een uitstekende vuurtorenwachter zijn geweest", zegt de Jong als hij over die tijd vertelt. Ze weten samen het einde van de kustwacht nog driejaar te rekken. 132 Geestgronden, 16 (2009), nr. 4

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Geestgronden - Egmonden | 2009 | | pagina 42