De gemoedelijke Gerrit is een illuster figuur. Hij is ook schoenmaker en
postbesteller, voorzitter van de middenstandsvereniging en altijd goed voor
een mooi verhaal. Op een dag zitten de mannen de hele dag samen in het
wachthuisje omdat ereen grote oefening is met o.a. het Korps Luchtwachtdienst
op de post in duin. (zie Geestgronden aug. 2006). Ze moeten uitkijken naar
vijandelijke activiteiten en die melden. Als ze dan na uren turen bij IJmuiden
een straaljager zien aankomen, wordt natuurlijk direct getelefoneerd. Maar
de draaischijf is zo traag, dat Gerrit de straaljager meldt met: "Ik denk dattie
nou cd bij Terschelling zit". Hebben ze zo hun best gedaan en nu is de 'vijand'
het land al weer uit. Gerrit blijft in dienst tot 1965. Hij overlijdt veel te jong
op 59 jarige leeftijd, twee jaar na de viering van 1000 jaar Egmond waarin hij
als voorzitter van het feestcomité een groot aandeel heeft gehad.
Jaap de Jong (vuurtorenwachter/hoofd kustwacht 1960 - 1984)
In 1960 begint met Jaap de Jong een nieuw tijdperk voor de kustwacht. (Zie
het aparte artikel in deze uitgave). Hij trekt de touwtjes wat strakker aan en
benadrukt het belang van het werk van de kustwacht. Er verandert nogal wat
in de personeelsbezetting en in 1967 ook aan de toren zelf, als er op voorstel
van de Jong een wachthuis op de toren wordt gebouwd. Hij neemt nieuwe
mensen aan zoals Piet Bakkum, Leen Gouda en Jasper Zwaan. Hij leidt o.a.
de nog jonge Cor Zwart op voor zijn taak als kustwacht. Dat is dan nog
maar een verlegen jochie, maar soms krijgt hij les tot diep in de nacht en hij
leert snel. Later zijn ze bij de kustwacht in IJmuiden heel tevreden met zijn
in Egmond geleerde kennis. Omdat er in de jaren 70 geen personeel mag
worden aangenomen, zijn er ook een aantal tijdelijke hulp-lichtwachters. Van
hen is Leen de Jong het meeste in touw.
Johan Frederik Dekker (vaste hulplichtwachter tot 1970)
Johan Dekker 1923 - 1988) stamt af van de eigenaars van Hotel Welgelegen.
Hij is altijd trots geweest op het beroep van vuurtorenwachter, een
vertrouwensfunctie. Het is volgens zijn vrouw en dochter kantje boord dat
Johan is aangenomen. Bij het loodswezen hebben ze namelijk gehoord dat
hij een keer een Volkskrant heeft gekocht en die is eigenlijk te rood. Johan
is ongeveer twintig jaar vaste hulplichtwachter en doet zijn diensten naast
zijn gewone werk als opperman bij het metselbedrijf van zijn neven Cor,
Gerrit en Piet de Graaff. Specie maken met de schop en met de kuip op de
schouder een laddertje op. Zoals bij alle hulptorenwachters, komt het voor
dat hij na een dag van zware arbeid 's avonds of 's nachts in het wachthuisje
zit, om de volgende morgen weer aan het werk te gaan. Evengoed zijn er nog
Geestgronden, 16 (2009), nr. 4
107
