Als u in Egmond aan Zee op de noordboulevard wandelt ziet u tussen twee grote
gebouwen een pittoresk houten huisje staan. Dit huisje stamt uit de jaren twintig
van de vorige eeuw en is jarenlang bewoond geweest door een artsenfamilie uit
Amsterdam. Sinds een aantal jaren staat het op de lijst voor rijksmonumenten.
Aad Baltus
DE GEVEERDE KIKKER - DOKTER W. POLAK
Het was begin maart en we hadden om half acht afgesproken. Het was al
donker toen ik bij het huisje arriveerde en er stond een koude, gure wind. Een
paar huizen verderop aan de Boulevard ben ik geboren en daar heb ik mijn
jeugd doorgebracht. Als kind wilde ik altijd al eens binnen kijken. Honderden
keren ben ik er langs gelopen en dacht ik: "Hoe zou het er van binnen uit
zien." Vroeger woonde er een oude man die elke dag met zijn dochter of
huishoudster een wandeling over de Boulevard maakte. Mijn moeder sprak
wel eens met hem, maar ik kende hem alleen van verhalen.
En nu, na vijfenveertig jaar, stond ik op het punt naar binnen te gaan. Ik
was mij heel bewust van het feit dat ik zo lang op dit moment had gewacht.
Eenmaal binnen, werd mijn verwachting helemaal waargemaakt. Het was
warm en er hing een romantische sfeer. De kleine raampjes, de schouw met
potkachel, de houten wanden, de antieke meubelen. Een oude hanglamp
boven de tafel, de handbewerkte nouten trap die naar de eerste verdieping
leidt, en niet te vergeten de serre me* uitzicht op zee. Het leek of de tijd er
ruim 85 jaar had stilgestaan. Want zo oud is 'De Geveerde Kikker'
Simcha.de eigenaresse van 'De Geveerde Kikkerhad me uitgenodigd omdat
ik een verhaal wilde schrijven over dit unieke pand op deze unieke plek. Ze
schonk me een kop thee in en begon te vertellen:
"Mijn ouders en ik hebben het huis in 1983 gekocht. Wij gingen 's zomers
altijd op vakantie in Egmond aan Zee. We logeerden in een huis aan de
Prins Hendrikstraat. Mijn tante was goed bevriend met de dochter van de
vorige eigenaar van 'De Geveerde Kikkeren zodoende kwamen wij er ook
regelmatig. Toen de vorige eigenaar, dokter Polak, kwam te overlijden, moest
het huis verkocht worden. Johanna (Hans), de enige dochter van dokter
Polak was getrouwd met een fransman en woonde in Frankrijk. Zij, en haar
drie zoons, die ook in Frankrijk woonden, wilden er niet wonen. Mijn ouders
wilden het graag van haar kopen, maar dat mocht alleen op voorwaarde dat
62
Geestgronden, 16 (2009), nr. 213
