In een toespraak verhaalde comitévoorzitter Rike over de vreugde die de
spoorlijn Egmond had gegeven en de economische vooruitgang die sindsdien
was geboekt. Uit naam van de hele Egmondse bevolking bedankte hij de
medewerkers van de HSM NS voor de 'welwillende wijze en hulpvaardigheid
waarop zij hun taak ten gerieve van het reizend publiek hadden vervuld'Hij
besloot met de woorden: "En thans nemen wij afscheid van 'het Spoortje'
Het is op het veld van eer en in het harnas gestorven, verdreven door een
ander heer, de autobus.." waarna hij de tekst op de grafkrans herhaalde.
De uitgesproken woorden maakten een ongekend enthousiasme los bij de
aanwezigen en het lukte de passagiers met veel moeite om de tram weer
te bereiken. Toen bleek dat het comité de terugreis ook mee wilde maken,
waren de Egmonders helemaal niet meer te houden en namen de tram tot de
laatste plaats in beslag om - zonder kaartje - de laatste rit naar Egmond aan
den Hoef mee te maken. Lang is de tram nog nagewuifd en velen renden of
tietsten luid bellend met de tram mee.
Ook in Egmond aan den Hoef was inmiddels het besef doorgedrongen dat
er iets bijzonders aan de hand was. Velen verdrongen zich op het kleine
stationnetje rond de tram om, 'met de kop door de roiten', hangend uit de
portierramen gefotografeerd te worden. Het was een gedrang en gejoel van
jewelste waaraan pas een einde kwam toen een fluitsignaal van de machinist
klonk. Wie niet uitstapte zou meegenomen worden naar de Egmondermeer.
Ook nu werd de voorgoed verdwijnende tram langdurig door wuivende
Egmonders nageschreeuwd, maar de machinist zette nu de vaart erin. In
de Egmondermeer werd nog gestopt om een foto te maken, maar zelfs de
gillende stoomfluit van de locomotief kreeg hier niemand het bed uit.
Tegen 12 uur s'nachts stond de tram weer in Alkmaar op perron 3, de laatste
tocht volbracht. Hier was alleen nog belangstelling van de aanwezige
spoorwegmedewerkers. Er werden nog wat foto's gemaakt, allemaal in scène
gezet, waarop de machinist met de krans in zijn hand de passagiers toesprak.
Daarna werd de locomotief losgemaakt om van haar welverdiende rust te
genieten. Korte tijd later werden de sporen verwijderd en de baan verkocht,
waarmee de geschiedenis van de lijn Egmond-Alkmaar (Alkmaar-Bergen
aan Zee zou nog tot 1955 blijven rijden) voorgoed eindigde.
Tot slot een kleine reis langs het oude tramtraject om de vraag te beantwoorden
of er nog iets terug te vinden is van dit stukje Egmondse historie. Allereerst is
Geestgronden, 16 (2009), nr. 213 59
