1948: Tiptop op de foto
Mama Elisa blijft dus voorlopig nog een paar jaar in Zaandam wonen en
werken met Dino, Onia en de jongste Lio die daar nog twee klassen van de
lagere school afmaakt. Hij vindt de taal in het begin erg moeilijk, maar treft
een meester met veel geduld en leert snel. Dochter Onia heeft dan al verke
ring met een Italiaan die voor Fiat werkt en komt weinig in Egmond. In
1948 gaat de familie Pravisani naar de fotograaf in Zaandam. Ze zien er
tiptop uit en kunnen zo in een film. Het is een bijzonder moment, dat ze
allemaal weer eens bij elkaar zijn.
Alles draait om de ijssalon
In 1949 verlaat het gezin Niele het huis in Egmond en beschikken de
Pravisani's over alle ruimte. Niet lang daarna sluit de salon in Zaandam.
Pane begint voor zichzelf in Bergen en alle Pravisani's verblijven nu in
Egmond. Hoewel ze erg op zichzelf zijn, kunnen ze het goed vinden met de
Egmonders. Die hebben al lang in de gaten dat hier een keihard werkende
familie is komen wonen die elk voorjaar in actie komt en het hele seizoen
van geen ophouden weet. 's Morgens hoor je ze al vroeg in de weer en
Italiaans met elkaar praten. Antonio is streng voor zijn jongens - die hem
Tony noemen - maar zijn kinderen hoeven niet te worden aangespoord om
aan te pakken. De Pravisani's zijn een goed team, maar verder zie je ze niet
samen. Alles draait om de ijssalon en dat zal ook altijd zo blijven.
Jaren vijftig: een ijsje is speciaal
IJssalon Pravisani is beslist een succes. Elk jaar komen er meer badgasten
naar Egmond. Vaak welgestelde families die een hele maand een huis
betrekken en jaar in jaar uit terugkeren. Burgemeesters en fabrieksdirecteu
ren, ministers zoals Willem Drees met vrouw en kinderen: ze komen allemaal
in de ijssalon. De kleine Youp van 't Hek is een van hen. (In 2008 schrijft hij
er een boekje over: Droomzomers. Hij vertelt hoe hij als kind de weg wist in
het dorp en genoot van de zorgeloze strandvakanties en hij herinnert zich
de ijsjes bij Liefting en Pravisani.)
De Derpers zelf gaan ook graag naar Pravisani om een ijsje en ze kunnen in
die tijd kiezen uit een hoorntje, een vierkant bekertje of een dunne driehoe
kige wafel. Op Koninginnedag zijn er schoolfeesten en dan krijgen alle kin
deren een bonnetje voor een kinderijsje dat eerst vijf cent kost en later tien.
Er zijn dan nog maar een paar smaken: vanille, aardbeien en soms advo
caat. In 1954 komt er hazelnootijs bij, voor altijd een van de populairste
Geestgronden, 15 (2008), nr. 213
51
