Afb. 33 Gerrit Zentveld (links), Siem Rozendaal (rechts) en in hun midden een onbekende kameraad. Foto J.A. Horio - Zentveld. Pekalongan te bereiken. Weer zo 'n afstand. Toen ik mij daar bij de wacht aanmeldde, werd ik naar een Sergeant-Majoor verwezen en wie was dat? Hendrik Dekker (Hendrik Akke) wat een weerzien. Hier was ook alles weer vlug geregeld. Hij nam mij al grinnekend mee om te gaan eten en om mij naar iemand toe te brengen. En wie was deze "iemand"? Onvoorstelbaar maar waarGerrit van Dam, echt ongelooflijk Omdat vervoer en bewaking hier niet direct voor handen waren moest ik wat langer blijven. In totaal heb ik een dag moeten wachten. Ik ben zeer goed behandeld en van daar toch uiteindelijk in Salatiga gekomen. Aangekomen in Salatiga werd ik ontvangen alsof ik één van hun was. Niet alleen de commandant van 1 RS, maar iedereen was erg vriendelijk voor mij. Ik kon aan alles voelen hoe ze Gert hadden gewaardeerd en als vriend hadden beschouwd hadden. Bij de gebroeders Roosendaal; Arie, Siem en Dick leek het wel of ook ik een oude vriend van hen was. Vooral met Arie heb ik heel wat uurtjes doorgebracht. Ik heb zelfs samen met hem wacht gehouden. Zodoende ben ik heel veel aan de weet gekomen over de tijd dat mmer Geestgronden, (2007), themanummer 41

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Geestgronden - Egmonden | 2007 | | pagina 77