Afb. 33 Gerrit Zentveld (links), Siem
Rozendaal (rechts) en in hun midden
een onbekende kameraad. Foto J.A.
Horio - Zentveld.
Pekalongan te bereiken. Weer zo 'n afstand. Toen ik mij daar bij de wacht
aanmeldde, werd ik naar een Sergeant-Majoor verwezen en wie was dat?
Hendrik Dekker (Hendrik Akke) wat een weerzien. Hier was ook alles
weer vlug geregeld. Hij nam mij al grinnekend mee om te gaan eten en om
mij naar iemand toe te brengen. En wie was deze "iemand"? Onvoorstelbaar
maar waarGerrit van Dam, echt ongelooflijk
Omdat vervoer en bewaking hier niet direct voor handen waren moest ik
wat langer blijven. In totaal heb ik een dag moeten wachten. Ik ben zeer
goed behandeld en van daar toch uiteindelijk in Salatiga gekomen.
Aangekomen in Salatiga werd ik ontvangen alsof ik één van hun was. Niet
alleen de commandant van 1 RS, maar iedereen was erg vriendelijk voor
mij. Ik kon aan alles voelen hoe ze Gert hadden gewaardeerd en als vriend
hadden beschouwd hadden. Bij de gebroeders Roosendaal; Arie, Siem en
Dick leek het wel of ook ik een oude vriend van hen was. Vooral met Arie
heb ik heel wat uurtjes doorgebracht. Ik heb zelfs samen met hem wacht
gehouden. Zodoende ben ik heel veel aan de weet gekomen over de tijd dat
mmer
Geestgronden, (2007), themanummer
41