Afb. 25 Het huis van de familie Zandbergen waar menig onderduiker zich tussen
het plafond heeft verstopt. Foto familie Zandbergen.
In Heiloo leerde ik in de ondergrondse Cor Bruin kennen. Met hem en ook
met Hendrik Dekker (Hendrik "Akke") uit Egmond aan Zee die voor de
oorlog bij de marine had gediend, raakte ik bevriend. Van Hendrik Dekker
kregen we schietles en onderricht in het omgaan met allerlei wapens.
Zoals gezegd deden Gert en ik veel samen. Toen hij op een dag in septem
ber of oktober 1944 's morgens vroeg vertrokken was zochten wij daar
eerst niets achter maar na enkele dagen begonnen wij het vreemd te vinden,
vooral omdat ook Piet Staalduinen was verdwenen. Toen wij om informatie
uit gingen, kwamen wij er achter dat zij wilden proberen door de frontlinies
bij de geallieerden te komen om zich bij hen te kunnen aansluiten. Hij had
niets over zijn plannen gezegd om mij en voor moeder, omdat hij niet wilde
dat er dan twee van haar kinderen verdwenen waren. Na enige tijd kregen
we via - via bericht dat ze tijdens hun poging door de linies te glippen
waren gegrepen en weggevoerd waren naar Duitsland. Dat was natuurlijk
een heel slecht bericht.
Na de oorlog
Na de Duitse capitulatie kwam ik als lid van Binnenlandse Strijdkrachten
(BS-er) bovengronds en meldde mij als oorlogsvrijwilliger (OVW-er) bij de
Expeditionaire Macht voor de strijd tegen Japan en voor de bevrijding van
Nederlands Indië. Ik vertrok al vlug, samen met Eduard Groot via Mill
(Noord-Brabant), Oostende (België) en Dover naar Wolverhampton, en wij
timer
Geestgronden, (2007), themanummer
27
