Inhoudelijk weet ik er niets van. Maar het kwam er wel op neer dat zijn
idee niet verwezenlijkt kon worden. De redenen heb ik nooit gehoord.
Waarschijnlijk had het gesprek ook te maken met de mobilisatie die in dat
jaar werd afgekondigd.
In de dertiger jaren realiseerde ik mij niet wat hem bezig hield. Ik was er
nog te jong voor. Bovendien volgden er vijf lange jaren oorlog, waarin wij
moesten evacueren.
Hij heeft later nooit meer over zijn plannen gesproken. Was hij teleurge
steld?
Na de oorlog waren de jaren dertig voor mij een periode uit een vaag verle
den. Was het daarom dat ik er ook niet meer naar gevraagd heb? Ik kan er
nog spijt van krijgen. Maar er was iets wat mij ervan weerhield. Hij was
een heel gevoelig mens.
Tijdens en na mijn militaire dienst brak er jaren aan van veel studie en hard
werken. In de vijftiger jaren nam ook het drukwerk toe en er moest geïn
vesteerd worden in nieuwe technieken. Er was eigenlijk geen tijd om er nog
eens rustig over te praten.
Toen vaders gezondheid afnam, richtte ik mijn zorg op de voortzetting van
het Contact met de Egmonden. Het trok steeds meer aandacht, vooral toen
ik besloot het blad huis aan huis te verspreiden. Het was mij een eer om het
in stand te houden, ter nagedachtenis aan hem én het werd een basis voor
het voortbestaan van Drukkerij Belleman.
Vader Gerrit Belleman overleed op 28 maart 1965. Met hem ging een man
heen die niet alleen van zijn gezin en onze moeder hield. Zijn hart lag ook
bij Egmond en de Egmonders. Hij kon alleen niet waarmaken waarvoor hij
zich had ingezet: een vissershaven voor Egmond.
We hebben een vader gekend die van zich liet horen, met liefde voor alles
wat in Egmond leeft en werkt. We denken dikwijls aan hem terug, met lief
de en eerbied, verwondering en bewondering. Zijn Contact mocht ik uit
bouwen en voortzetten. Zijn Contact werd ook mijn levenswerk. Daarbij
ondervond ik veel steun van onze zus Nelly en van mijn vrouw Nel.
Vaders brief aan koningin Wilhelmina en de enkele oude Contacten uit de
dertiger jaren bewaren wij in de familiekring als kostbare herinneringen.
108 Geestgronden, 13 (2006), nr. 4
