Van foto's wordt vaak gezegd dat ze niet kunnen liegen. Maar ook daar moet
je rekening houden met de intenties van de fotograaf. Je zal maar onderzoek
doen naar kinderkleding in het verleden en niet weten dat Nellie gevraagd
was om haar dagelijkse kleding aan te trekken. Wij weten nu dat de foto's op
verzoek van de fotograaf voor een belangrijk deel in scène zijn gezet. In die
tijd kwam dat wel vaker voor. Soms wilden de fotografen best de werkelijk
heid een handje helpen. Ze zagen er bijvoorbeeld geen been in om zelf allerlei
voorwerpen mee te nemen, die ze in het interieur plaatsten dat zij wilden foto
graferen. Bijvoorbeeld een oud tinnen bord of anders een 'authentieke' water
ketel, objecten die pasten in het beeld dat de fotograaf van de werkelijkheid
wilde schetsen, een werkelijkheid die hij tot zijn werkelijkheid maakte.
(In de eerste uitgave van Geestgronden, jrg. 1, nr. 1/2 oktober 1994), en in
de uitgave jrg. 2, nr 2/3 (juli 1995staan ook artikelen van Ron van
Vleuten over Amerikaanse schilders in Egmond. Red.)
Egmondse typen
Op een zelfde manier zou later ook op prentbriefkaarten een beeld van het
'traditionele' Egmond worden gegeven. Zoals de mooie, ingetekende prent
briefkaart Het gezin van den Visscher (zie afb. 7).
Egmond aan Zee. Het gezin van den Visscher
Afb. 7: Prentbriefkaart Het gezin van den Visscher (foto Jonker)
124
Geestgronden, 11 (2004), nr. 4
