KORT NIEUWS Kees Blaauboer Op 14 april jl. bereikte ons het bericht dat de avond daarvoor onze medewer ker Kees Blaauboer was overleden. Op zo'n moment denk je dat kan niet, want kort geleden meldde Kees nog dat hij weer een artikel voor Geestgronden bijna klaar had en dat hij uitkeek naar de jaarlijkse donateursavond. De reali teit is echter anders, Kees is overleden. Zijn laatste artikel blijft onafgemaakt en de donateursavond heeft hij niet meer kunnen bezoeken. In de afgelopen jaren ontpopte Kees zich als een enthousiast schrijver van artikelen over de geschiedenis van Egmond en over zijn jeugdherinneringen. Terugbladerend in oude edities van Geestgronden tellen we het indrukwek kende aantal van 13 uiteenlopende artikelen. Een kleine greep: De straatweg naar Egmond-op-Zee (Geestgronden jrg. 5, nr. 1 april 1998), Postbode van dag tot dag (Geestgronden jrg. 5, nr. 2 augustus 1998), Egmondse duikers naar het Lutine-goud (Geestgronden jrg. 6, nr. 1 april 1999), Als jongetje in de duinen (Geestgronden jrg. 10, nr. 2/3 augustus 2003). Kees Blaauboer, geboren 9 mei 1927, overleden 13 april 2004, was een Egmonder in hart en nieren. Hij was zeer begaan met het strand, de duinen en de historie van zijn Derp. Veranderingen zag hij met lede ogen aan. In zijn kelder bewaar de hij tal van tastbare herinneringen aan het verleden. Beroepshalve kwamen wij hem tegen als timmerman en aannemer. Hij was brandweerman, comman dant en redder. Als vrijwilliger was hij betrokken bij tal van verenigingen en organisaties waaronder de Stichting Historisch Egmond. In oude Contacten met de Egmonden komen wij Kees dan ook regelmatig tegen. In 1997 leidde zijn enorme inzet voor de Egmondse gemeenschap tot het ontvangen van het eervolle predikaat 'ereburger van Egmond'. Dit predikaat mocht hij uit handen van toenmalig burgemeester Brommet ontvangen. Bij deze gelegenheid werd ook melding gemaakt van het feit dat Kees een fervent schaatser was. In 1947 reed hij zijn eerste elfstedentocht. Zoals Kees destijds zelf opmerkte: "Met Hoevers natuurlijk, want Derpers schaatsen niet". Wij verliezen in Kees een zeer gewaardeerd medewerker en een bron van inspiratie. Velen zullen zijn verhalen node gaan missen. Namens alle betrokkenen bij Stichting Historisch Egmond wensen wij zijn vrouw Sieny, zijn kinderen en kleinkinderen heel veel sterkte bij het verlies van hun dier bare echtgenoot, vader en opa. 112 Geestgronden, II (2004), nr. 2/3

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Geestgronden - Egmonden | 2004 | | pagina 72