Begrafenisstichting De Laatste Eer uit Egmond-Binnen bestaat dit jaar vijftig
jaar. In de herfst wordt een expositie gehouden van foto's van (markante) dorps
figuren, die begraven zijn. Binnenkort verschijnt er ook het boek 'Een halve
eeuw begrafenissen' met passages van de afgelopen vijftig jaarvergaderingen en
met vermelding van de 711 overledenen die de stichting heeft begraven. Dit
boekje is de opvolger van de uitgave, die ter gelegenheid van het veertigjarige
bestaan werd uitgegeven. Jos Apeldoorn, één van de samenstellers, heeft ons
enige voorinformatie gegeven en enige van zijn befaamde pentekeningen. (Red.)
J. Apeldoorn en J. Grossat
VIJFTIG JAAR BEGRAFENISSTICHTING DE LAATSTE EER
In het artikel van Herma Out over het rouwproces werd al aangegeven dat
als iemand vroeger begraven werd, dit vaak door de buren geschiedde. Het
was een 'burenplicht'. Er stond zelfs een strenge straf of boete op indien
men verstek liet gaan bij de hulpverlening aan de familie van een dode.
Hier en daar werd een hoge hoed en zo nodig een donker pak geleend.
In 1954 ontstond in Egmond-Binnen bij een groep mannen het idee een
begrafenisstichting op te richten. Op 3 augustus 1954 werd in café Swart de
oprichtingsvergadering georganiseerd. Pastoor Kok en tevens diverse beoog
de dragers waren ook voor deze vergadering uitgenodigd.
Atb. 39: Vóór het bestaan van de begrafenisstichting werd er begraven met een
rouwkoets. Echter in de meeste gevallen werd er een zgn. 'platte' wagen of een
driewieler kar gebruikt, omdat er simpelweg geen geld was voor een koets (pente
kening van Jos Apeldoorn)
Geestgronden, 11 (2004), nr. 2/3
95
