waren naar Holland kwamen. Elke dag ging mijn moeder naar het station in
Heiloo om te zien of Maarte er bij was. Op een zekere morgen was hij daar
echt. Ik heb m'n moeder zelden zo blij gezien: op het perron vloog ze op
Maarte af. Van alle kanten snelden mensen op ons toe. Jan Liefting uit
Egmond-Binnen was er ook met zijn vrachtwagen: hij heeft moeders fiets
en de koffers van Maarte meegenomen en ons snel naar huis gebracht. Het
nieuws ging als een lopend vuurtje door het dorp. De mensen waren zo blij
voor ons! Ze kwamen met van alles en nog wat aandraven: kaas, boter,
melk... Het was allemaal nog zo schaars, maar iedereen wilde het met ons
delen: het was een groot feest. Het was dat er nog nauwelijks vlaggen
waren, anders hadden die zeker uitgegaan. We waren gelukkig niet de enige
die wat te vieren hadden: alle jongens uit Egmond-Binnen die in Duitsland
waren tewerkgesteld, zijn weer thuisgekomen. Er is in die jaren wat afgebe
den en het is de zegen van boven dat iedereen heelhuids is teruggekomen.
Afb. 11Maarte Lute in 2000 (uit
collectie Jeane Lute)(foto Jeane
Lute)
Liedjes
Maarte was erg muzikaal. Hij schreef en zong liedjes. Zo had hij speciaal
voor onze moeder een liedje geschreven. Daar was zij zo blij mee. De eer
ste regel luidde: 'Lieve moeder, als ik eenmaal weer bij u aan tafel zit...'
De tekst van een ander lied heb ik altijd onthouden. Het ging als volgt:
56
Geestgronden, II (2004), nr. 2/3
