militairen naar toe gestuurd om ze te helpen en het Rode Kruis is er ook
naar toe. het hele land is in rep en roer! Velen zijn er al verdronken." Ze
stokte even. "Het water staat hier op de boulevard bijna tot aan de voordeur
van het Zeehuis en jullie weten van niets!"
Plotseling hoorde ik voor het eerst hoe erg het buiten te keer ging en ook
voor het eerst voelde ik mij door de grote mensen bedrogen. Mijn moeder
was helemaal overstuur maar na een kwartiertje moest zij toch weer weg
want het was ten slotte geen bezoekdag die dag. Ik moest van de directrice
verder maar mijn mond houden over wat mijn moeder had gezegd, 's
Nachts kon ik niet slapen, ik voelde dat mijn bed stond te schudden op de
planken vloer en hoorde overal geklepper en geraas en steeds moest ik den
ken aan dat enge water dat op de boulevard stond en aan mijn moeder; hoe
was zij in godsnaam hier gekomen
Een paar dagen later was alles achter de rug en mochten wij weer naar bui
ten. En als of er nooit een storm was geweest, zongen wij onze liederen:
'hela hi-ho' terwijl in Zeeland de klokken luidden en zij hun doden begroe-
ven.Q
Geestgronden, 10(2003), nr. 1
33
