voorbij gedragen. Ieder moest deze te allen tijde kunnen herkennen. Bij het
afmarcheren passeerde de groep de vlag en groette. Deze ceremonie ver
sterkt het gevoel van onderlinge verbondenheid en trouw en herdenkt de
gevallenen.
In oude tijden had een groep ter grootte van een compagnie zijn eigen
colour. Nu zijn het meestal de bataljons die the colour toegewezen krijgen.
Als we deze vaandels bekijken zien we iets bijzonders. Er staan namen op
geborduurd tegen een gouden achtergrond. Het zijn de plaatsen waar het
bataljon gevochten heeft. Het vaandel dat vandaag gepresenteerd wordt telt
45 namen. De eerste dateert van 1680, de Slag bij Tanger. De laatste is van
1991, de Golfoorlog. Er zijn er twee bij die ons bijzonder interesseren. Het
zijn: Egmont op Zee en Nijmegen.
In augustus 1799 landde een contingent van 40.000 Engelse en Russische
militairen op de kust van Holland. Het was een eerste poging om ons te bevrij
den van de Franse overheersing.
Op 19 september raakten de troepen slaags. De verliezen waren aanzienlijk.
Zij beliepen bijna 1500 Britten en 3000 Russen aan gesneuvelden, gewon
den en vermisten.
Op 6 oktober was er weer een heftig treffen: de Slag bij Egmond. Deze bleef
onbeslist. De Britten verloren 1400 man. De Russen 1200. Er volgde een
wapenstilstand en de geallieerden verlieten via de haven van Den Helder
ons land. Een gedenksteen in Bergen herinnert ons aan hen die vielen. De
naam van hun commandant, Sir Abercrombie, leeft voort in Egmond'.
Bij de slag van Waterloo in 1815 werd Napoleon verslagen. Nederland was
een koninkrijk geworden.
In mei 1940 werd ons land wederom geknecht. Op 19 september 1944 ver
scheen. en nu voor de derde keer, het 2dc Bataljon der Grenadiers op het
slagveld. Op zondag 17 september kwamen bij Arnhem en tussen Eind
hoven en Nijmegen de parachutisten uit het luchtruim vallen.
Het Engelse grondleger moest tegen elke prijs via Eindhoven, Veghel,
Grave en Nijmegen de troepen bij Arnhem zien te bereiken. Dit traject
werd the corridor genoemd. Het ons bekende bataljon bereikte Nijmegen
en samen met de Amerikanen werden de bruggen veroverd en werd Nij
megen gezuiverd. De brug bij Arnhem was te ver.
Geestgronden, 8 (2001), nr. 4
123
