Het werk was niet altijd onaangenaam. Er waren veel jonge mensen in
dienst. Niet alleen meisjes, maar ook jongens en er was onderling veel pret.
Een van deze jongens. Barend Koeman genaamd en afkomstig uit Alkmaar,
moest 's morgens altijd vroeger aantreden om ervoor te zorgen, dat de
machines draaiden, voordat het werk een aanvang nam. Bijzonder was, dat
deze jongen eerder bij de marine in dienst was geweest en onder andere had
gevaren op de kruiser De Zeven Provinciën. Hij was daadwerkelijk betrok
ken bij de op 4 februari 1933 begonnen muiterij op het schip in het toenma
lige Nederlands Indië. Hij werd hiervoor veroordeeld en moest enige tijd in
de gevangenis doorbrengen. Nadien werkte hij als technicus in de wasserij.
Daar vertelde hij sterke verhalen over zijn belevenissen bij de marine. Bij
de meisjes was hij wel gewild.
Tiny Druiven ging in die tijd op een avond op de fiets op bezoek bij een
tante in Egmond aan Zee. Op de terugweg in het pikkedonker - alles moest
verduisterd zijn - vlogen tientallen Engelse vliegtuigen over om hun bom
men boven Duitsland te gaan afwerpen. Ze besteedde er verder niet zo veel
aandacht aan, want dat gebeurde al vele malen en de mensen raakten er een
beetje aan gewend. Plotseling hoorde ze boven zich een gierend geluid van
een vallend voorwerp dat verdween in de richting van Alkmaar. Ze vertelde
het thuis, maar maakte zich er verder niet druk om.
De volgende morgen heerste er bij haar aankomst op de wasserij een onge
wone stilte. Barend Koeman was niet komen opdagen, waardoor de machi
nes niet in werking waren gesteld. „Misschien heeft hij pech met zijn
fiets", dacht het personeel. Na enige tijd ging er toch iemand informeren,
waar hij bleef. Kort daarna kwam het ontstellende bericht, dat de avond
ervoor zijn ouderlijk huis op het Zeglis in Alkmaar door een vliegtuigbom
was getroffen. Daarbij waren Barend en zijn ouders omgekomen. Het gie
rende geluid, dat Tiny Druiven had gehoord was afkomstig van de vallende
bom die enkele seconden later haar collega en goede vriend en zijn ouders
had getroffen.
Al deze gebeurtenissen lieten de toen 19-jarige Tiny uiteraard niet onbe
roerd. Na overleg met haar moeder nam ze, na vijf jaar ontslag bij Stoom-
wasscherij 't Woud.'-l
28
Geestgronden, 8 (2001nr. I
