bare vloerdelen en begon met het nodige archiefonderzoek. De kerkvloer
dateert uit de tijd van de herbouw of uitbreiding onder Jan II. heer van
Egmond in 1429/1430. Zijn grafzerk uit 1451 is de oudste in de Slotkapel.
Ik vergeleek de door mij gemaakte plattegrond met het door J. Belonje
gemaakte exemplaar, dat zich in het archief van de kerkvoogdij der
Nederlandse Hervormde kerk der Gemeente Egmond-Binnen/Egmond aan
den Hoef bevindt. Belonje had in 1926 een onderzoek in de kapel verricht.
Vervolgens vergeleek ik de resultaten met de grafkaarten van 1650 en
1800, eveneens uit het archief van de kerkvoogdij.
Na inventarisatie van de namen der begraven personen, ging ik de Doop-
Trouw- en Begraafboeken (de zogenaamde DTB-boeken) in het Regionaal
Archief te Alkmaar raadplegen. Aan de hand van de gegevens daarin, en
niet te vergeten in het prachtige werk van Willem van den Berg (het
Historisch Kadaster der Binnen-Egmonden) kwam ik heel wat te weten.
Van de meeste overledenen kwamen nu ook beroep, functie, ambt, woon
plaats en andere gegevens aan het licht.
Voor Geestgronden heb ik een algemeen overzicht samengesteld. Boven
dien wil ik enkele prominente personen nader belichten. De indeling van de
door mij gemaakte plattegrond correspondeert met die van bovenvermelde
grafkaarten. Mijn slotconclusie was, dat bijna alle zerken op de positie lig
gen, zoals op de oude grafkaarten ingetekend. Alleen de zerk van Nicolaas
Witsen is tijdens de restauratie van 1914 verplaatst naar de noord-westhoek
nu 'Witsenkamer' genoemd). Oorspronkelijk lag deze zerk op de plek
waar heden de gedenksteen ligt van Jacoba Huijzer van Reenen-Doom, net
voor de Vladderackenbank.
Het begraven binnen een kerkgebouw was mogelijk voor hen die tot de
'aanzienlijken of vermogenden' behoorden. De tarieven voor de graven
waren afhankelijk van de positie in de kerkvloer. Zo moest in 1650 voor
een graf links van het midden (de zuidkant) 25 gulden worden betaald. In
het midden kostte een graf 30 gulden en ten noorden van het midden weer
25.
Het begraven 'binnen de muren' werd al tijdens de Franse overheersing
(circa 1807) verboden. In sommige gevallen werd het bijzetten nog toege
staan. De laaste bijzetting die ik tot nu toe heb kunnen vinden, dateert uit
1814.
102
Geestgronden, 7 (2000), nr. 4