I
ctie en
(SHE)
t is als
ftenuit-
uur en
verga-
Baarda
ns niet
e zijn.
■tuur te
Casteel
net het
nenzij-
let ver-
In Geestgronden jrg. 6 nr. 4 (december 1999) en jrg. 7 nr. 1 (maart 2000)
publiceerden we een keuze uit de herinneringen van Egmonder Cor Stam (1903-
1990). die in 1924 dienst nam bij de marine. De herinneringen in genoemde afle
veringen bestrijken zijn Egmondse jeugdjaren; in dit slotdeel in Geestgronden
komen onder meer zijn belevenissen op de tijdens de oorlog in de Indische
Oceaan verloren gegane torpedojager Piet Hein aan de orde. In deze tekst, die
ons in getypte vorm door de familie ter hand werd gesteld, zijn kennelijke fouten
verbeterd en is waar nodig de spelling aangepast. De verklarende noten zijn van
Cees Paul. deskundige op het gebied van de scheepvaarthistorie en bestuurslid
van de Stichting Historisch Egmond. (Red.)
C. Stam
MEMOIRES VAN EEN GEWONE EGMONDSE JONGEN (3 en slot)
Op 10 mei 1940 komt het ontstellende bericht, dat de Duitsers
Nederland zijn binnengevallen en in vier dagen hebben veroverd. Ook het
bombardement op Rotterdam doet ons pijn. Ik moet zeggen dat Indië goed
voorbereid was. want in enkele uren tijd waren alle in Indische havens lig
gende Duitse schepen door mariniers bezet en in beslag genomen en de
bemanningen geïnterneerd, evenals alle Duitsers en NSB-ers. Naast onze
meetbaan, ook aan Straat Madoera. was de instrumentmakerij. Daar werkte
onder meer de Duitse technicus Suchard. De Duitse firma Zeiss in Jena
leverde wél kijkers, afstandmeters en periscopen, onder beding dat voor
onderhoud een technicus werd bijgeleverd. Zo infiltreerden belangrijke
nazi's, overigens knappe vaklui. Indië. Op een dag vroegen wij hem: Wat
doet u aan al die persicopen, Herr SuchardHij antwoordde: "Das sollen
Sie nicht fragen, das ist ja geheimVeertien dagen later was hij geïnter
neerd met zijn 'geheim' dat hij als Duitser wel mocht weten, maar wij als
marine-onderofficieren niet.
Alles was natuurlijk in rep en roer. De school voor afstandwaarnemers
werd gesloten en ik, die 17 soorten kanonnen en 7 soorten mitrailleurs
kende en kon bedienen, dacht, nu gaan de arsenalen open en ga ik ergens
mijn beroep als konstabel (allround artillerist) uitoefenen. Nou. er was ner
gens een wapenarsenaal, en ik werd facteur, dat is brievenbesteller en post
zegelverkoper. Op zich wel een aardige job: 's morgens op de fiets naar het
postkantoor, de post ophalen en sorteren. Verschillende kleine vaartuigen
vielen ook onder mijn ressort. De officier van Administratie ging tegen mij
nr. 2/3
Geestgronden, 7(2000), nr. 2/3
43
