bedankt, waarna ik mijn biezen kon pakken. Ik ben toen gaan fietsen over
Langedijk, Kalverdijk, Warmenhuizen naar huis. Ik ben vergeten hoe die
ontslagname thuis werd ontvangen, het zal wel niet zo prettig geweest zijn,
want het was een gevoelig inkomensverlies.
Ik wilde niet meer met vis de boer op en ook spitten in duin voor een karig
loon, daar zag ik geen toekomst in. Ik wilde naar de Marine, wat ik al
meermalen had gezegd en gedreigd: Laat mij nou maar gaan, want als ik
21 ben ga ik toch\Mijn pogen had tenslotte succes, zij het niet van harte.
De z.g. Kadettenschool, nu Medisch Centrum Alkmaar, was nog iets van
het leger; daar heb ik informatie ingewonnen hoe ik het moest aanpakken om
bij de Marine te komen. Een paar dagen later - het had zo hard gesneeuwd
dat de bakkersknecht Dirk Bakkum de bakkerskar met een touw achter zich
aan moest trekken - was ik onderweg naar het stadhuis. Dirk, die een vriend
van mij was, vroeg wat ik ging doen en toen ik hem vertelde dat ik onder
weg was naar het stadhuis om een bewijs van goed gedrag te halen, om bij
de Marine te komen, liet hij prompt het trektouw van de bakkerskar achter
zich in de sneeuw glijden en zei: "Ik ga met je mee", zijn maat, ook een
Dirk, verbaasd in de sneeuw achterlatende.Q
18
Geestgronden, 7(2000), nr. 1
