In Geestgronden jrg. 6, nr. 1 (april 1999) berichtten Piet Groen en Rob Leijen over de missie van de Duitse U-boot in februari 1945, die tenslotte voor de kust van Egmond aan Zee strandde. Hans Wachsmuth. de oud-commandant van de mini-onderzeeboot, vertelde zijn verhaal. Rob Leijen vertaalde het en vatte het samen. Dit artikel is het tweede in een reeks waarin verslag wordt gedaan van het verloop van het onderzoek naar de mini-onderzeeboot.(Red.) P. Groen, R. Leijen EEN DUITSE MINI-ONDERZEEBOOT VOOR DE KUST VAN EGMOND (2) In het eerste deel van deze reeks werd beschreven hoe de bemanning van de U-5097 in februari 1945 een missie naar Oostende, België, ondernam. Deze missie mislukte, de onderzeeboot ontsnapte en voer terug naar het noorden, raakte uit de koers en strandde bij Egmond. Zonder dat de uitge putte bemanning precies wist waar ze zich bevond. Hans Wachsmuth vervolgt: "We wisten op dat moment ook nog steeds niet of we ons op een door Duitsers bezette kust bevonden 2). Toen ik de eenpersoonsrubberboot met de kleine persluchtfles wilde opblazen, ontsnapte een deel van de lucht direct weer. Schijnbaar had een verzetsman, bij de productie hiervan in Duitsland, de rubberboot van een insnijding voorzien. Daardoor kon Feine (de tweede man aan boord - RL) niet, zoals hij zich eigenlijk voorgenomen had, met droge voeten aan land gaan. Over onze lederen kleding - daaron der dikke wollen kleding, zogenaamd poolondergoed - deden we zwem vesten aan en de duikuitrusting als extra hoofdsteun en voor de warmte. Met een touw bond ik een deel van de rubberboot dicht, zodat deze bleef drijven. In het dichtgebonden deel van de rubberboot stopten we twee blik ken conserven, lichtpistolen, mijn 'Pistool 38' alsmede twee eierhandgra- naten. Nadat Feine met het restant van de rubberboot in de richting van het land was gezwommen, bracht ik de beide springladingen (blikvormig) 3) aan, stelde het ontstekingsmechanisme in werking, gleed snel het water in en zwom in de richting van het geruis van de branding. Het ijskoude water voelde in de hals als gloeiend ijzer aan. Iets later dacht ik onder water een van de explosieven te horen afgaan. Onze boot vloog echter niet in de lucht. In mijn herinnering hadden we 30 tot 40 minuten nodig tot aan de kust. Op het strand lag een beetje sneeuw 4). We voelden ons totaal uitgeput. Geestgronden, 6 (1999), nr. 2/3 35

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Geestgronden - Egmonden | 1999 | | pagina 5