'Historische padvinderij', zo zouden de speurtochten van wandelaar Vladimir
Mars genoemd kunnen worden. Na zijn relaas over heden en verleden van respec
tievelijk de Hoever- en Bindervaarten en hun jaagpaden in Geestgronden jrg. 3,
nr. 3/4 (december 1996) en jrg. 4. nr. 1 (april 1997). het verdwenen Voetpad over
't Klooster en Landpad over de Wingerd in jrg. 4, nr. 2 (juli 1997) richt hij nu
zijn zoeklicht op het Pad over de Krijt in Egmond-Binnen, in de volksmond wel
't Steegie van Jan Pies genoemd. Over de teloorgang van een oud kerkenpaadje
en de verstening van een middeleeuws dorpsplein, De Krijt. (Red.)
V. Mars
OUDE VOETPADEN IN DE EGMONDEN (4)
Veel Binders kunnen zich niets meer bij De Krijt voorstellen. Ze reageren
wat ongelovig als ik hun vraag naar dat vroegere dorpsplein ten westen van
de begraafplaats en het Hervormde kerkje. Ze kennen alleen nog de asfalt
weg waar ooit de naam op is overgegaan: De Krijt, de verbinding tussen
het Luilaantje en de Abdijlaan. "Naast die weg, op een zandveldje stonden
vroeger een paar rijen dikke bomen, waarvan er vele in de oorlog gesneu
veld en opgestookt schijnen te zijnzegt Hans Zentveld, geboren in 1945
en wonend en werkend op De Krijt 6. Bedoelt u dat plantsoentje mis
schien Of het aangrenzende schoolplein Van de oude school hiernaast,
die in de jaren '50 afgebroken is - d'r staat nu dat rechte rijtje huizen,
tegenover de Boonakkersteeg. Voetpad over de Krijt? Nooit van gehoord;
laat eens die kaart zien - oh, dat steegje achter ons huis, waar nu die hal
van bouwbedrijf Tervoort staat? Ja, dat kan ik me nog goed herinneren;
daar ben ik vaak doorheen gelopen - dat is nog niet zo héél lang geleden
verdwenen hoor. Goh, ik wist eigenlijk helemaal niet dat dat officieel zo
heette. Maar van dat dorpsplein heb ik nooit iets gezien of gehoord.
Dat laatste is natuurlijk niet zó verwonderlijk, want het plein is al enige
generaties uit het zicht verdwenen. Het moet vroeger iets bijzonders
geweest zijn. Eeuwig zonde dat dit groene plein in nog geen eeuw tijd hele
maal volgebouwd is! Eén van mijn voorlopers uit de vorige eeuw, de
doopsgezinde dominee Craandijk wijdt er in zijn klassieker Wandelingen in
Nederland met pen en potlood uit 1875 zelfs een halve bladzij aan:
"Verlaten wij het kerkhof, om het dorp Egmond-binnen op te zoeken, dan
voert ons de weg over eene met iepen en linden beplante vlakte. Dit was het
Geestgronden, 4 1997), nr. 3/4
55
