inkomt. En op 1211 meter tenslotte ontmoeten we het Voetpad over de
Groote Weide. We zouden het bij wijze van spreken zo kunnen oplopen om
terug naar de Schulpweg (De Doelen) en het Luilaantje dit dorps-ommetje
te beëindigen. Helaas, dit afstekertje van 338 meter door de weilanden heen
is in de loop der tijden als openbaar voetpad gesneuveld. Ondanks tegen
werking van het stichtingsbestuur van de Sint Adelbertabdij had het in
1916 nog nèt de Ligger der Wegen gehaald. Maar in 1941 bleek er volgens
gemeente en provincie geen spoor meer van terug te vinden in het veld en
werd dit zo fraai ogende weilandpad zonder boeh of bah 'aan de openbaar
heid onttrokken'.8 R.I.P. - Requiescat In Pace, Groot Weide Pad! Ter lief
devolle herinnering drukken we de tekening van de landmeter af (afb. 3).
Afb. 3: Detailkaart van het inmiddels ter ziele gegane Voetpad over de Groote
Weide tussen de Weg naar de Oude Schulpstet (nu onderdeel van De Doelen) en de
Bindervaart: een helaas verdwenen afstekertje van 338 meter, dwars door de groe
ne weide. (LdW 1916, RANH)
Op- en neergang van vaarten en paden
Hoe erger de Egmondermeer met zijn inhammen in de late middeleeuwen
dichtslibde, hoe meer de twee Egmondervaarten oostwaarts moesten op
schuiven. Het graven van verlengstukken gebeurde meestal door bestaande
duinbeken en veenstroompjes te verbreden en uit te diepen. Zo schoven
ook de jaag- en voetpaden langs de vaarten steeds verder op. Na de bedij
king en inpoldering van dit natte, zompige land achter de duinen in de late
16e eeuw werden de vaarten en hun paden helemaal doorgetrokken tot het
oude Veer (zie afb. 1Het Veer) bij Alkmaar. Sindsdien konden de Egmon-
ders ook te paard en te voet over de jaagkades direct naar de stad doorste
ken. In de loop der tijd werden allerlei voetpaden of groenewegen dwars
door het nieuwe polderland als zijpaden op dit 'padenkruis' aangesloten.
Geestgronden, 4 (1997), nr. I
7
