Nadat in Egmond bekend was geworden, dat er een schip was gestrand, werd
de roeireddingboot met behulp van drie span paarden en acht helpers aan
de wal gelanceerd.
Met hoge zeeën voer de boot onder leiding van bootsman Jan Stam en met
voorman Genat Visser en de roeiers Teunis Zwart, Wim Gouda, Aris van
Pel. Jacobus Glas, Engel Sloot en Job Groen naar de gestrande bark, waar
de mannen 's morgens om 6 uur aankwamen. Ze probeerden de redding
boot vast te maken door middel van een dreg met lijn. Daarbij liep hun boot
averij op.
Met de nodige inspanningen werden alle tien opvarenden van de Sokrates
gered. Kort nadat alle schipbreukelingen veilig in Egmond aan wal waren
gezet, moest de reddingboot weer uitrukken voor de Engelse brik (zeilboot
met twee vierkant getuigde masten) Levantdie dezelfde dag strandde. Bij
die operatie werden zeven mensen gered. Het waren overigens niet alleen
schepen die toen strandden. Vlakbij de Sokrates spoelde ook een walvis
aan!
Strandvonder Rode Engel ontfermde zich over de Sokrates, die hij later
voor de sloop kocht. De Sokrates stond later bekend als 'het bootje van
Rode Engel'. (Hij nam ook de 'sloop' van de walvis voor zijn rekening.
Wat zijn familienaam was, ben ik nog niet te weten gekomen.)
Voor alle duidelijkheid. Deze reddingen werden niet verricht met Reddingboot
Nr. 5 die in het Egmondse museum ligt. Deze werd pas 1898 in gebruik
genomen. We hebben het nu over de voorganger, die in 1879 in Egmond
aan Zee in bedrijf was genomen. De vorige boot had zware averij opgelo
pen op 10 februari van dat jaar tijdens het langszij liggen bij de Engelse
bark Algeria en werd uit de vaart werd genomen.
Op 6 september werd aan de hand van 23 standaardvragen het reddingsrap
port opgemaakt. Daarin werd melding gemaakt van een scheurtje in een
blad aan de bakkenzijde en het verloren gaan van een dreg met lijn.
"Wegens het kloekmoedige gedrag der roeyers bemanning die wegens
afwezigheid van den bootsman en eenige vaste roeyers grootendeels uit
vrijwilligers bestond, zouden wij gaarne de hoogte premie van Tien Gulden
betaald wenschen", besluit het rapport. Het werd ondertekend door alle
leden van de Plaatselijke Commissie (het plaatselijke bestuur): P. Pranger,
burgemeester van Egmond (lid van 1884 - 1910): J. Koeman (1884 - 1890 (t));
Geestgronden, 3 (1996), nr. 3/4
55
