was deze wandeling een 'oogopener': zó hadden ze Egmond nog nooit
bekeken! Het 'achterland' bleek de moeite waard. De behoefte aan méér
historische en topografische informatie over de jaagpaden bracht mij er toe
dit onderwerp voor Geestgronden verder uit te spitten.7 Daartoe ging ik
onder meer te rade bij streekspecialisten als Willem van den Berg, Jan Lute
en Frits David Zeiler en bij bronnen als de provinciale Ligger der Wegen
(1895-1942) en de gemeentelijke Wegenlegger (1942-heden). Hieronder een
verslag in de vorm van een denkbeeldige oriëntatietocht langs de Hoevervaart,
waarbij ook verdwenen zijpaden en de geschiedenis van de vaart zélf de revue
passeren. Een historische tocht die reeds op de eerste echte wandelkaart van
deze streek, het Hyló-er Rijskaartje uit 1704 voor bedevaartgangers aanbevo
len werd als zijnde een 'naaste en gemakkelijkste Weg'!
4
Afb. 16: Schetskaart van de wandelende takken der Egmonder vaarten met hun
jaag- en voetpaden, circa 919-2000; schaal circa 1:31.500 - naar Langedijk's kaart
v.d. Onbedijkte Egmonder- en Bergermeer (1564) en W. van den Berg's versie
daarvan in zijn Historisch Kadaster (kaart 4.1)
fJMOU0£R;
Hs'jttj,
iMt I
i tJiewMc Roevfmt
r
EgétHAeis-
.ik,
oever Egmondermeer (tot 1563)
zandwegen
jaag- en voetpaden
t kerk
slot. buitenplaats
78
Geestgronden3 1996), nr. 3/4
