in Lingen (West-Duitsland). Hij had zich ook al met een proclamatie tot het
volk gewend. Zijn komst naar Nederland (Den Helder en Alkmaar, van
waar hij weer moest vluchten) om de krachten tegen Frankrijk te bundelen
mocht echter niet baten. De publieke opinie was niet anti-Frans en de ver
hoopte massale steun bleef uit; hier en daar omgehakte vrijheidsbomen,
symbool van de Bataafse Republiek en de 'nieuwe tijd', werden opnieuw
opgericht.
De Oranjegezinden wachtten 'geduldig het lot hetwelk de Heere hen
beschoren' had, zoals een politicus uit die dagen schreef.
Atlas Van Stolk, Rotterdam, cat.nr. 5310)
Waar is Egmond in dit verhaal?
In de opsomming hierboven komt Egmond nauwelijks voor. Onze dorpen
lijken in deze oorlog meer het toneel van de doortocht dan het toneel van
de strijd te zijn geweest. De periode 2-6 oktober moeten hectische dagen
zijn geweest. Op 2 oktober was Abercromby na hevige gevechten met zijn
Engelse strijdmacht in Egmond aan Zee gelegerd. Daarna gingen Engelsen
en Russen op doortocht naar Bakkum en Limmen. Na de slag bij Castricum
op 6 oktober hebben ze zich onder meer richting de Egmonden teruggetrok
ken, en vervolgens zijn ze verder over Noord-Holland Noord verspreid.
De bevolking ondervond al sedert 1795 de gevolgen van de inkwartiering
62
Geestgronden, 3 (1996), nr. 3/4
