vroeger de oude Vennewatersmolen - en daarachter weer
noordwaarts naar de hoek van de Egmond-Binnervaart. Met die
slinger sluit het water een stukje Egmond buiten, dat De Overvenne
[14] heet: aan de overzijde van de Venne. De huidige grens steekt
echter bij de banpaal op de Vennewatersweg recht over en zo is het al
tenminste vierhonderd jaar. Heeft dit gebied misschien in de vroege
middeleeuwen tot Heiloo behoord? De verkaveling van de
Overvenne-landen sluit ook meer aan bij die van de percelen onder
Heiloo.
Uiteindelijk komen we toch uit op de Egmond-Binnervaart 15], die
op kaarten hypercorrect steeds Egmonder Binnenvaart wordt
genoemd, en door dorpsbewoners Egmond-Bindervaart. Vervoer
over water was in vroeger tijd verreweg het meest efficiënt en
goedkoop. Landwegen waren meestal te nat, te drassig en te
modderig. Zowel de marktstad Alkmaar als de omliggende plaatsen
hadden belang bij goed onderhouden vaarwegen voor het transport
van goederen en personen. Het uitdiepen van de vaarten ging dan
ook op gemeenschappelijke kosten. Aan het daarmee gepaard gaande
gesteggel danken wij overigens menig archiefstuk!
Intussen kronkelt de Egmond-Binnervaart lekker verder tot aan de
Heilooër Zeeweg [16]. Aan de overzijde van de weg loopt de Oude
Vaart [17] rechts door het recreatiegebied, met de polder Het
Maalwater ter linkerzijde. Dat gebied was oorspronkelijk een deel
van het Egmondermeer. Een paar eilanden, waaronder de Maalskamp
vielen daar van oudsher onder de jurisdictie van Heiloo. Na de
drooglegging in 1566 kwam het nieuwe land rond de eilandjes onder
Egmonds rechtsgebied. Deze verwarrende toestand duurde tot
omstreeks 1820. Toen kwamen Maalwater en Zuidermeer (het oude
Zuid-Molenland) [18] geheel bij Heiloo, in ruil voor het oud Heiloos
land dat verspreid lag benoorden de Hoevervaart. Moeten wij de
geschiedenis van het Maalwater nu aan Oud-Heiloo overlaten, of
18