allerlei geschillen over de uitvoering van het werk zijn in de archieven vrij veel gegevens over hen bewaard gebleven. De duinmeiers woonden aan de duinvoet en verdienden hun brood voornamelijk met de vangst van konijnen en de verkoop van bontjes aan vachtenkopers in de stad. Ze betaalden fikse bedragen voor de pacht. Elk had zijn eigen zogenaamde park: stukken met natuurlijk rechte grenzen. Het beroep ging vaak over van vader op zoon. Ook in Egmond waren er hele generaties die het vak uitoefenden. Namen als Van Duin, Zonneveld en Langeveld en uiteraard Duinmeijer verwijzen daar nog naar. Korte pachtperioden van vijf of zes jaar veroorzaakten nog al eens wisselingen van pachtgebied. De duinmeiers waren dus niet specifiek gebonden aan Egmond. Evenals de vissers waren ze meer op verschillende plaatsen langs de kust georiënteerd. We laten het monumentale duinboerderijtje Berwout en het voormalige jacht- en rusthuis Vogelwater [3] links (dus op Egmonds grondgebied!) liggen. Rechts van ons ligt Bakkum. Dat was vroeger een aparte banne of rechtsgebied. Het behoort nu tot de gemeente Castricum. Waar de oudste banscheiding heeft gelopen is niet duidelijk. Liep hier ooit ook het oude Aremerzwet en ligt dus diep onder het zand onder onze voeten het vroegere Arem, dat aan Bakkum grensde? We weten het niet. We komen bij de grens van het duingebied. Daar was een van de lijnwaad- of linnenblekerijen gevestigd. Er lagen er meer, op de grens van de duinen en het weidegebied. Egmond had de meest noordelijk gelegen vestigingen van deze internationaal geroemde Haarlemmerbleek. Ze maakten gebruik van het heldere duinwater en de wei van kazende veeboeren. De nollen, vlakkere uitlopers van de duinen werden gebruikt als bleekvelden. Hier stond later de boerderij Diederik [4], We zijn op de Herenweg aangekomen. Daar heeft tot voor een tiental jaren geleden nog een grenspaal gestaan en eerder de zogenaamde 14

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Geestgronden - Egmonden | 1994 | | pagina 16