zzzz/z//vm/j
Begin van de riolering van Callantsoog
De kinderen
75
Omdat het woonhuis van Brantenaar precies op de grens
gebouwd was, werd door ruimtegebrek de septictank in
de smalle steeg tussen de beide gebouwen geplaatst. De
PVC afvoerbuis werd net onder de rand van de tank gelegd,
door de steeg naar de regenput van Molenaar. Die voerde
via een gresbuis af naar de bunker onder de weg voor de
kerk. Bertus Langeveld, die er naast een groentewinkel had,
ging geschrapte aardappeltjes verkopen. Dus extra veel
water en afval. Door de steeds zwaardere vrachtwagens die
de Coöperatie moesten bevoorraden, werd de gresbuis aan
puin gereden. Het water liep dus weg in het zand. Raakte de
buis vol, dan stroomde die over naar het putje voor het he
melwater en vandaar naar de voorkant van het woonhuis.
Het kwam bij de voordeur uit het trottoir naar boven. De
mensen liepen er op hun slippers door heen en het stonk
vreselijk. Marie moest drie maal per dag de tegels met
bleekwater boenen. Het hielp niet. De Warenwet werd inge
licht en dreigde met het sluiten van de zaak. Luuk Rezelman
nam de inspecteur mee naar Hotel Callant en de Wijde Bliek
Daar hetzelfde euvel. De septictanks waren niet op veel
gasten berekend. Burgemeester Correljé werd ingelicht en
na een spoedberaad werd twee dagen voor de bouwvak de
hele boel open gespit en werden er door Gert de Vries nieu
we buizen gelegd. Nog hetzelfde jaar begon de gemeente
met de aanleg van de riolering.
Toen de kinderen nog klein waren, logeerden ze tijdens de
zomervakanties bij hun grootouders op Sint Maartensvlot-
brug of in Petten. In 1977 is dochter Mascha geboren. Later
hielpen ze ook wel mee in de zaak. Op vrije dagen of na
schooltijd even bijspringen op drukke momenten. Marie:
"Dat gebeurde meestal in het voorjaar of najaar, als je nog
geen vast personeel had."
Arjen heeft er twee zomers gewerkt, hij deed het graag,
maar het moest wel druk zijn. Op klanten zitten wachten
was niets voor hem. Marleen zou het bedrijf in de toekomst
overnemen. Zij heeft de hotelschool gedaan en was er ge
schikt voor. In 1991 is de ijssalon daarom weer verbouwd en
gemoderniseerd.Twee jaar na de verbouwing in 1995 hoor
de Marleen dat ze MS had. Zij is in 2004 overleden. Na der
tig jaar bedrijvigheid in de ijssalon hebben Gerrit en Marie
in 1996 besloten de zaak, waarvoor ze geen opvolger meer
hadden, te verkopen. Marie wil nog één ding kwijt: "Reinie
Jonker is 25 jaar bij ons in dienst geweest, ze stond altijd
klaar en we hebben veel steun van haar gehad."
