Simon Wit
Callantsoog
Voor een mals stukje RUND-, KALFS-, VARKENS-
of PAARDEVLEES naar
SIMON WIT Urn slager
NA ZES UUR WARME CROQUETTEN
had nog niet veel klanten. Omdat de slagerij van Simon af
gebroken was, hielp hij zijn broer Jan met slachten en nam
hij zijn klanten mee. Tijdens de oorlogsjaren heeft Piet, net
van school af, een paar jaar gewerkt bij een tuinderij in Huis
duinen. Daar was ook een groenteveiling. Na de oorlog en
terug op de Boerhaavestraat was hij oud genoeg voor het
slagersvak. Hij kwam bij oom Jan en slager Jaap van Twisk in
de leer. Hij haalde zijn diploma's op de Slagers Vakschool,
werd meesterslager en lid van het Gilde. Dit diploma be
staat niet meer, omdat men niet zelf meer mag slachten.
De slagerij van Simon Wit aan het Dorpsplein
Grootvaderen grootmoeder Wit kregen vijf zoons en twee
dochters. De kinderen waren eigen personeel. Doordat de
jongens het vak in de eigen slachterij leerden, kon er meer
geleverd worden aan de Marine. Het werden drukke tijden.
Na verloop van tijd kregen alle zoons een eigen slagerij.
Grootvader had met zes slagerijen in Den Helder veel in
vloed. Hij was de voorzitter van de slagershond en als er
afspraken gemaakt moesten worden over de prijzen had
hij al zes stemmen mee. Grootvader werd een vermogend
man. Hij liet een alleenstaand huis bouwen aan de Boer
haavestraat en kocht een stukje land achter zijn huis, waar
hij paarden op kon houden.
Zijn oudste zoon, Simon Wit, de vader van onze Piet Wit,
trouwde in 1926 met An Wiggerts. Zij kregen twee kinderen,
namelijk Piet in 1928 en dochter Jannetje in 1932. Simon
Wit had een slagerij op de Middenstraat in Oud-Den Helder.
Tijdens de oorlog is deze hele wijk afgebroken om plaats te
maken voor de Atlantikwall. De familie Wit evacueerde naar
Wieringerwaard, waar grootvader nog een huis had. Vader
Simon heeft nog een paar jaar met zijn gezin op de Boer
haavestraat gewoond, maar moest later ook weg, omdat
Den Helder leeg moest. Hij wilde echter de boel niet in de
steek laten en reisde regelmatig een tijd op en neer via het
station Anna Pauiowna naar Den Helder. En zoon Piet reisde
mee. De jongste zoon van grootvader Wit, Jan Wit, was de
laatste die een slagerij kreeg, aan de Buys Ballotstraat, en
Piet had een motor gekocht en maakte vaak een ritje onder
de duinen. Zo kwam hij in Callantsoog terecht. Er werd net
kermis gevierd in de grote barak van Aris Vriesman. Daar
leerde hij Bep Rietvink kennen. Zij was het mooiste meisje
van het dorp. Bep was bejaardenverzorgster en werkte in
Zuiderzon in Schagerbrug. Hij hoorde dat de slagerij aan het
Dorpsplein te koop stond en gaf dit door aan zijn vader. Die
ging met Piet mee achter op de motorfiets om te kijken. Hij
kocht hem meteen van slager Swart. Vader Simon was door
de oorlog zijn woonhuis/winkel en zijn slagerij kwijtge
raakt. Ook zijn veestal; als hij meerdere koeien had, stonden
ze daarin. En wat kleinere huizen waren gesloopt. Zo kreeg
hij drie bouwvergunningen voor de wederopbouw en kon
hij goedkoper bouwen. Hiervan verkocht hij er één aan Ger-
rit Zwaan, veehandelaar aan de Kolksluis. Zo kon zoon Kees
Zwaan in 1954 een rijwielzaak openen aan het Dorpsplein
10 (zie de Clock nr.1, jaargang 28). Het slagerspand werd
opgeknapt en de ouders van Piet trokken er in. Piet werkte
toen nog bij collega's in Den Helder, maar kwam bij zijn va
der in de zaak. Hij slachtte het vee, vader Simon Wit zorgde
voor de handel en moeder An stond in de winkel achter de
toonbank. Vader Simon liet een huis bouwen op het duin-
tje op de hoek van de Dorpsweg en Fazantenweg. Je moest
met een kleine trap omhoog. Het huis werd De Snorrelhoek
genoemd, vanwege de draaiwind. Als vader Simon vanuit
de voordeur een krant naar buiten gooide, dan kon je er op
wachten, want de krant vloog om het huis heen terug.
Toen kwam Piet in de slagerij te wonen.
Dorpsplein 28 - CALLANTSOOG - Tel. 02248-201
Uw stukje of rollade wordt door ons desgewenst machinaal gesneden
Ruime sortering voor de meubilering van uw boterham
Uit de Badbode 1954
