-Hel"
K c$ V u o
V>«
a 9 o. n^.€> cp. fa n c. Vi V
K e V" u. n
aan de o n <4 e
Ruud Van schreef ons het volgende: "Mijn moe
der heeft in de oorlog in Callantsoog gezeten,
daar Den Helder ontruimd moest worden. Ze
heeft het een en ander over die tijd geschreven
wat mijns inziens van historische waarde is. Dit
is misschien iets voor jullie historisch blad." We
geven het verhaal van Annie graag aan u door.
Na de capitulatie op 10 mei 1940 waren er veel beschietingen
en bombardementen, waarvan die van het begin van de avond
van 24 juni 1940 het hevigste was. Dit was door de Engelsen.
Er kon toen nog niet gericht gebombardeerd worden dus de
meeste bommen kwamen op militaire doelen terecht en een
enkele op een burgerdoel. Veel geschut en zoeklichten vanaf
de grond, maar men had een voorgevoel, er komt nog meer. In
de plantsoenen van Den Helder waren al voor de oorlog loop
graven aangelegd, waar de familie dan naartoe vluchtte.
Hun voorgevoel kwam uit: enkele uren na het bombardement
volgde weer een bombardement, dit zonder zoeklichten en
geschut, maar nu vielen de meeste bommen op burgerdoe
len en een enkele op een militair doel. Dit bombardement
duurde lang en was hevig. De Duitsers zeiden later: "Kijk eens
wat jullie vrienden hebben gedaan." Maar Annie had zelf in
het licht van de branden rondom, het hakenkruis op de vleu
gels van de vliegtuigen gezien!
Na de oorlog las Annie in de krant dat het hevige bombar
dement op zich reden was om het marinepersoneel, dat
natuurlijk veel in Den Helder woonde, weg te krijgen. Ze
konden geen 'pottenkijkers' gebruiken, want voor dit bom
bardement waren alle Duitsers buiten Den Helder gebracht.
Dat was de reden waarom er geen zoeklichten en afweerge
schut waren. De volgende dag, 25 juni 1940, vluchtte bijna
iedereen Den Helder uit, maar waarheen?
Linksvoor De Instuif. Tekening Annie Kok
tie. I- fi- V» o t' £- nr..
