Mariska Kloosterboer Er komt zelfs een foto boven water van de ouders van Fredrik, Isak Mattson (1803-1880) en Lovisa Johansdotter (1807-1861). De Finlandreis nadert zijn einde; Willem en Corry Kloosterboer nemen zich voor het jaar erop verder te gaan zoeken. Het zal er niet van komen. Eerste helft 19e eeuw. Overgrootvader Isak Mattson en Lovisa Johansdotter Beginjaren '70 koopt de familie Kloosterboer een royaal stuk grond op het nog nauwelijks ontgonnen terrein achter hun huis aan de Zeeweg. De bedoeling is het terrein aan te sluiten op Groenland - "de brug was al besteld" - maar het wordt gekoppeld aan de Prévinaireweg. Op nummer 4A bouwen zij een riante villa, tegenwoordig bekend als De Horn. Een naam hebben ze ook al: Frankendaal. De komst van de (bijna) gelijknamige basisschool gooit roet in het eten. Er worden bomen geplant en een vijver aangelegd. Sommige bewoners van het naastgelegen Groenland zien de veranderingen met lede ogen aan. "Dan belde jachtopziener Geer van Honschooten na klachten: 'Zorg alsjeblieft dat de kikkers niet zo kwaken'. Of meldde de politie: 'Uw hond zit in de vijver achter de zwanen aan.' Maar voordat ik mijn bikini had aangetrokken om dat dier uit het water te halen, was ie er zelf al weer uitgekropen." Als een Pool se meneer vraagt of hij in de vijver zijn hengel mag uitgooien, laat Corry dat welwillend toe. "Op een gegeven moment zag ik allemaal mensen op het grasveld, kinderwagens erbij. Eén grote picknick. Toen heb ik wel even dui delijk gemaakt dat dat niet helemaal de bedoe ling was." Mariska betrekt het huis aan de Zeeweg. Ze is pottenbakker en geeft ook cursussen. De tijdgeest volgend, schil dert ze het houtwerk van de woning pimpelpaars. Dat is van korte duur. Cor ry: "Willem was razend! Mariska heeft het toen snel weer veranderd." Mariska in haar atelier Zoon Vilhelm draagt zo als veel generatiegeno ten zijn haar tot op de schouders. Hij ziet de bui al hangen en past eigener beweging zijn kapsel aan. Met haar vriendin Ineke Blom begint Mariska in het lager gelegen achterhuis van haar woning een winkeltje in kleding, curiosa en andere spullen: De Kloosterblom. Alles gaat voorspoedig. Tot 10 december 1977. Op die dag overlijdt Mariska, 28 jaar oud, ten gevolge van een verkeersongeval op de Duinweg. Haar dood komt hard aan. Op haar begrafenis stroomt het dorp uit om Mariska de laatste eer te bewijzen. Corry toont een foto van Mariska's graf: één bloemenzee. "De begrafenisauto heeft wel drie keer heen en weer moeten rijden," zegt ze. "En ik heb wel duizend handen geschud. Dat gaf veel troost. Want het was een vreselijke slag natuurlijk. Vanaf dat moment was het voor mij een kwestie van overleven, de zin in het leven was verdwenen."

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Clock van Callens-Ooghe | 2017 | | pagina 21