Mariska Kloosterboer
Er komt zelfs een foto boven water van de ouders van
Fredrik, Isak Mattson (1803-1880) en Lovisa Johansdotter
(1807-1861). De Finlandreis nadert zijn einde; Willem en
Corry Kloosterboer nemen zich voor het jaar erop verder te
gaan zoeken. Het zal er niet van komen.
Eerste helft 19e eeuw.
Overgrootvader Isak Mattson en Lovisa Johansdotter
Beginjaren '70 koopt de familie Kloosterboer een royaal
stuk grond op het nog nauwelijks ontgonnen terrein achter
hun huis aan de Zeeweg. De bedoeling is het terrein aan
te sluiten op Groenland - "de brug was al besteld" - maar
het wordt gekoppeld aan de Prévinaireweg. Op nummer
4A bouwen zij een riante villa, tegenwoordig bekend als De
Horn. Een naam hebben ze ook al: Frankendaal. De komst
van de (bijna) gelijknamige basisschool gooit roet in het
eten. Er worden bomen geplant en een vijver aangelegd.
Sommige bewoners van het naastgelegen Groenland zien
de veranderingen met lede ogen aan.
"Dan belde jachtopziener Geer van Honschooten na klachten:
'Zorg alsjeblieft dat de kikkers niet zo kwaken'. Of meldde de
politie: 'Uw hond zit in de vijver achter de zwanen aan.' Maar
voordat ik mijn bikini had aangetrokken om dat dier uit het
water te halen, was ie er zelf al weer uitgekropen." Als een Pool
se meneer vraagt of hij in
de vijver zijn hengel mag
uitgooien, laat Corry dat
welwillend toe. "Op een
gegeven moment zag ik
allemaal mensen op het
grasveld, kinderwagens
erbij. Eén grote picknick.
Toen heb ik wel even dui
delijk gemaakt dat dat
niet helemaal de bedoe
ling was." Mariska betrekt
het huis aan de Zeeweg.
Ze is pottenbakker en
geeft ook cursussen. De
tijdgeest volgend, schil
dert ze het houtwerk van
de woning pimpelpaars.
Dat is van korte duur. Cor
ry: "Willem was razend!
Mariska heeft het toen
snel weer veranderd."
Mariska in haar atelier
Zoon Vilhelm draagt zo
als veel generatiegeno
ten zijn haar tot op de schouders. Hij ziet de bui al hangen en
past eigener beweging zijn kapsel aan. Met haar vriendin Ineke
Blom begint Mariska in het lager gelegen achterhuis van haar
woning een winkeltje in kleding, curiosa en andere spullen: De
Kloosterblom. Alles gaat voorspoedig. Tot 10 december 1977.
Op die dag overlijdt Mariska, 28 jaar oud, ten gevolge van een
verkeersongeval op de Duinweg. Haar dood komt hard aan.
Op haar begrafenis stroomt het dorp uit om Mariska de laatste
eer te bewijzen. Corry toont een foto van Mariska's graf: één
bloemenzee. "De begrafenisauto heeft wel drie keer heen en
weer moeten rijden," zegt ze. "En ik heb wel duizend handen
geschud. Dat gaf veel troost. Want het was een vreselijke slag
natuurlijk. Vanaf dat moment was het voor mij een kwestie
van overleven, de zin in het leven was verdwenen."