De spil
Mevrouw Gootjes was een blij mens, de spil in het geheel.
Ze streefde ernaar de zaken tussen de bewoners, de mede
werkers en het bestuur soepel te laten verlopen. Ze was 'van'
het gemoedelijke en de gezelligheid. Doordat ze in het huis
woonde werd ze overal bij geroepen. Was er iemand ziek of
lag er iemand op sterven, ze was er. Altijd aan het werk en in
zetbaar, ze had nooit vrij. Zoals overal veranderden ook hier
de regels voor de zorg en personeel. Aanpassingen vergden
extra tijd en energie. Al met al brak dat haar op na verloop
van tijd. Ze kreeg het advies woonruimte buiten het tehuis
te zoeken en rustiger aan te doen. Er vond een woningruil
plaats: meneer en mevrouw Eikel in de kamer van de direc
trice en zij in het huisje van het echtpaar, één van de bejaar
denwoninkjes die achter Huys ten Oghe waren gebouwd. Ze
woonde vervolgens een jaar in Callantsoog-noord. Vanwege
het feit dat de verouderde huisjes gesloopt werden en ver
vangen door de huidige seniorenwoningen. Janny Gootjes
stopte met werken wegens gezondheidsproblemen toen ze
63 was.
Multifunctioneel
Vele activiteiten vonden er plaats in het bejaardenhuis. Er
werd een tijd consultatiebureau gehouden; het mortuari
um was voor algemeen gebruik (ook de verdrinkingsgeval-
len werden er binnen gebracht); het diende een poos als
trouwlocatie; de handwerkclub zat er op maandagmiddag;
er werd gebiljart; alle verenigingen kwamen er. Sinterklaas
en Pieten traden menigmaal binnen. Kerstfeesten met op
getuigde boom en zingende (zondag)schoolkinderen die
kwamen optreden. Personeelsleden trouwden en vierden er
hun bruiloft. In de plakboeken ook veel foto's van uitstapjes
en dagtochten.
Kortom, altijd reuring en vele gezellige avonden, de bui
tenwereld kwam er binnen. Elly: "Ik herinner me dat er actie
werd gevoerd om geld in te zamelen voor de bouw van het
dorpshuis. Mijn moeder bedacht ook wat. Zij ging naar de
Grada in 't Zand en haalde thuiswerk op. Het ging om speld
jes die men bij de aanschaf van allerhande schoonmaakmid
delen cadeau kreeg. Dat was een rage in die tijd. De speldjes
moesten op een kartonnen strookje geprikt worden, dat om
de hals van een flacon bevestigd werd. Zaten alle bewoners
speldjes op te prikken, 's Avonds deden moeder en ik er aan
mee. Het leverde een bedrag van 625 gulden op. Hadden
we 125.000 speldjes verwerkt! Zoiets bracht veel saamho
righeid in het huis. Ik weet ook nog een verhaal uit de begin
tijd. Op een nacht een klap joh, niet te geloven. Mijn moeder
zat van schrik rechtop in bed. En nóg een klap. Het leek wel
van beneden te komen, ze hoorde ook water stromen. Zij
een beetje bang eruit, de trap af, samen met medewerkster
juffrouw Waker. Bleek de verwarming gesprongen! De ver
warmingskelder stond blank. En wie kon er zo midden in de
nacht om hulp gevraagd worden? Gemeente-opzichter Cor
Bijpost proberen te bellen, geen gehoor. De kok proberen te
bellen, geen gehoor. Dan politie Kooy gebeld, die nam wel
op, maar was niet blij: 'Wat kan ik hier nou aan doen?' Dan
nog maar een keer de kok gebeld. Gelukkig nam hij nu wel
op, wist waar de kraan zat, kwam aangesneld en sloot het
water af. Het was al met al een beangstigende toestand. De
volgende dag kwam de firma Feenstra de boel repareren."
Alles aanpakken
Janna: "Ik werkte als bejaardenverzorgster in Schagerbrug in
rusthuis Zuiderzon. Mijn vriendin Ada van den Abeele werk
te in Huys ten Oghe en maakte mij er op attent dat er een
vacature was. Ik solliciteerde, kreeg de baan en werd intern
medewerkster. In 1968 ben ik in Huys ten Oghe begonnen
en ging weg in 1973. Mijn taken op een dag bestonden bij
voorbeeld uit: 's morgens de een helpen met wassen, de an
der met douchen, aankleden, benen verbinden, haren was
sen en krulspelden zetten. Dus echt de verzorging van de
mensen. Bleef er tijd over, dan maakte ik een kamer schoon.
De linnenkamer bijhouden was een andere taak. Ik stond
ook wel eens in de keuken het eten te koken als de kok ziek
was. En 's avonds weer de verzorgingsronde. Ik las zelfs voor
bij sommige mensen. Ada en ik waren de enigen met een
diploma. De rest leerde al doende het vak. Doordat we in
tern waren, maakten we lange dagen. Dat was heel gewoon.
Leuke jaren waren het, heel veel geleerd."
BejaardentochtAmsterdam 1974
